B/AŞK/A MERSİYE

Ne taþ üstünde taþ kalmýþ, ne de bir baþ, baþ üstünde
Su-yý hüzn geçmiþ kuy’undan , birkaç yýkýk hisar kalmýþ

Aþka düþüp sevdalýlar, yanmýþlar Kerem misali
Gün gelip ol meselden , bir yok ile var kalmýþ

Aslý tutuþup saçýndan da , yele vermiþ külünü
Ol ateþten bugüne, ne kor alev , ne har kalmýþ

Tarumar olmuþ bahçeler, ömürlerin çiçeði solmuþ
Dönmüþ devran, geçmiþ zaman ; ne yaz ne de bahar kalmýþ

Keder kurþuniye boyarken daðlarý günbatýmlarýnda
Ne cýlýz bir ot bitmiþ ufkunda , ne ihtiyar çýnar kalmýþ

Boralar fýrtýnalar götürmüþ rayihasýn, güller periþan
Dal kýrýlmýþ çatý uçmuþ , ne sarmaþýk ne duvar kalmýþ

Düþmüþ gözden ahlak , vurmuþ baþýný yerlere edep
Ne anaya hürmet , ne de Baðdat gibi diyar kalmýþ

Muhabbet denen kervan çoktan kaybolmuþ gözden
Geriye ne bir yolcu, ne yaren, ne yar kalmýþ


Ne hal dilinden anlayan ruhdaþ, ne vefalý bir dost
Ne derdi yazan ol sultana , bir arzuhal kalmýþ

Nice gönül ehli sen gibi, meyletmiþ þairliðe ey gül
Kalemleri olmuþ pür hun , dilleri hep lal kalmýþ…

gýls
Sosyal Medyada Paylaşın: