GİT

dönüyorum
kýsacýk yolundan sevdanýn
elimde solgun çiçekler…

gözlerimde bir kaþif hüznü ki
üþümüþ þiirleri,
mahsur kalmýþ hikayeleri sýrt çantasýnda ve
yalnýzlýðýný
yorgan yapýp donmakta usuldan
bir dað baþýnda…


vakt-i ayrýlýk
elim ayaðým soðuk/dillerim lal
çýð örtmüþ düþlerimi…


yenildim sana
bedenim yara bere içinde,
çok kýyýcýydý vuruþlarýn ,
þimdi söz hançerleri topluyorum sýrtýmdan bir bir
ve yanmýþ kuþlarýný þehirlerimin…



ne þiir baþlamýþtý oysa…
ýslak bir gün düþülürken takvimlere
hatýrla, dilden sökülüveren týlsýmý:
gönder gözlerini
- bakabilir misin?



geceye yazýlan bir þarký gibi
aðýr ve ihtiþamlý doðarken ay semada
aramýþtým belki yeniden,
dünyaya doðuþumun hikmetini
ta ki gözlerinin ýþýðýnda
buluna dek aþký…



evet, ben
seni sevmek için gelmiþtim dünyaya


Leyla nasýl geldiyse Mecnun için ve
Ve Züleyha Yusuf’una…



seni sevmenin bir ibadeti
olurdu
geceler boyu gözyaþlarýyla yýkanan
bir özlemi büyütmeye…



dönüyorken
akrepler
vuslatýn yalancý baharýna
çýldýrmýþ yelkovanlarýn peþi sýra uçtu kalbim
bir martý kanadýnda
bilmediði o soðuk ve uzak coðrafyaya




sonra
yaðmurlar yaðdý, geçti…
gökkuþaklarý geçti semalarýmýzdan…
bizli þarkýlar geçti, naðmeler
bizli dizeler ölçüsüz kafiyesiz…




sonra bir gün
ayrýlýk çaldý kapýyý
oysa
mevsimlerden aþktý henüz
bir kelebek saðanaðý dýþarýsý



vakt-i ayrýlýk



hoyratça çekip aldýn benden seni…
acýtarak ve kanatarak..
sebepsiz...


sesimi de götürdün ya avuçlarýnda;
gücüm yetmez yolundan döndürmeye bir daha


yollarým kapandý/ mazinin cinleri
basýyor evlerin damýna ....züleyhaaa...
baðýrýyor kuyularda hiç yok yusuflar…
mevsim sükutta...


git …
ömrümün deðer bilmezi…
Züleyha
dönemeçlerle dolu ömrün son kavþaðýnda

git,
ben yalnýz yürürüm
cam kýrýklarýyla dolu yolumda…


sonuma...


Sosyal Medyada Paylaşın: