ARMAĞAN
Söz bitti
(yedi deðil, belki on yedi ,
belki bin on yedi yýl hüküm süren kuraklýðýn
ardýndan gelen rahmet yaðmurlarý gibi döküldü gönül kasesinden söz…)
her Yusuf zindanýnda
her Züleyha cinnetinde bir baþýna yaþar yazgýsýný…/çünkü tek kiþilik kesilmiþ bileti yolculuðumuzun…
ta felekleri bulsa da avazý içinde haykýran
hasretin
ne gökler yýkýlýr ahýn þereri ile/ ne dönmekten usanýr akreple yelkovan … semazen…uçarken etekleri iç savruluþunda ,
neyin sustuðu ana dek
tek kiþilik susuzluðuyla döner durur…
ve ona nazire olsun diyedir
savrulup dönmesi tekil acýlarýyla dünyanýn …
tek yaþanýr
tek yakýlýr
tek söndürülür bu ateþler…Çünkü herkesin ateþi / kendi cehennemini tutuþturmaya….sevgili…
ikimiz
bir defter yapraðýnda
bir þiirin mýsraýnda
ya da bir rüyada yan yana gelebilirdik sadece
öyleyken þimdi asi bir rüzgar olup tarumara
ne gerek var sevgili , ne gerek var
bu lav yaðmurlarýna ?
ustaca biçilmiþ
elbiseler gibi üstümüze oturdu
hasret/ yakýþtý da sonra…
imtihanlar tek kiþilikmiþ , anladým….
kalkýp gitmeliyim bu yüzden…
kervandan ayrý…
kendi yoluma…
sýrt çantamda yalnýzlýðým…
ýssýzlýk olsa da aþktan sonrasý
bir kabuk yeter
saðaltmaya yaraný…
ve armaðan etmeli bu kabuðu
çekip giderek bazen
en sevilene…
gitme vakti …gözümün nuru…
hoþça kal…/
unutulmak üzere…
glccbrn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.