düþer kýmýltýsýz
ruhumdan yar diye dökülen yaðmurlar
kaçarken damla kýrýklarý gecenin ortasýndan
inleyen ýrmaðý var hayallerimin
istisnasýz
benlik hapishanesinde bulanýk sular
masum yüzlerin yassý mutluluðu
dökülür çýlgýn bir merak gibi avuçlarýma
yaþam karmaþa
çýkarýp atýyorum hiçliði su þeffaflýðýna
uzuyor yüzyýl
siliyorum mevsimleri güzleri bir yýðýn esriklikle
çünkü
yokluðun karanlýða yakýndýr
geceyi hangi sulara kapýlan yaþam ýþýðý öptü sevgili
onca bilinmezlik akýyor
özlem ýrmaklarýna
ve yarým her dize ayrýlýyor
evrenim oluyor hüznün masum damlalarý
....