HAYAT VE ACI

Kimi zaman küstüm hayata,
Elde edemediklerim bir yana,
Bir acý vardý yüreðimde,
Beni dertlendiren,aðlatan,
Söküp atamadýðým acýlar...
Gözyaþlarýmla birlikte,
Bir burukluluk dökülüyordu içime,
Engel olamadýðým,yenik düþtüðüm,
Uzaklaþtýramadýðým kalp burukluklarý...
Mutlu olmaya,
Mutlu görünmeye çalýþtýkça,
Hep bir yaným eksikti.
Az ya da fazlaydým akranlarýmdan.
Fazlalýðým bir nimetti.Azlýðýmsa,
Baþkalarýný her durumda düþünürken,
Hayatýn bir anýnda karþýma çýkan ve,
Bana gerçekleri hatýrlatan ilgisizlikleriydi.
Meðerse bi düþünen bir Allahýn kulu yokmuþ,
Yalnýzmýþým,yapayalnýz...
Acýlarýmý bilselerde,
Derdimi bilselerde,
Ben yokmuþum,yalnýzmýþým her yerde...
Ben hep bu yüzden aðladým ya,
Ben hep bu yüzden naçardým ya,
Gerisi günahkarlarýn boynuna.
Ne olursun gecenin sessizliði,
Beni de al koynuna,
Acýlarý bir bir unutayým.
Sonra dolunayý yiyelim beraber,
Sen yemiþ gibi yap,
Ben gerçekten yerim ama,
Hayat ve acýdan bu kadar gam yemiþken,
Onu da yerim,ne olacak.
Eminim ki dolunayýn tadý,
Acýdan güzel olacak.
Üzüntümden dolunayý bile yerim,
Bilir misiniz beni bu kadar üzen,
Yalnýzlýktýr belki de,
Bu kadar dertlendiren...
ALTUN VURAL




Sosyal Medyada Paylaşın: