Nasýrlý elleriyle, milletin efendisi,
Tabiatla iç içe, toprakla haþir neþir,
Muhtaç olmaz kimseye, üretici kendisi,
Kaymak ile kuymaðý, yanýnda katýðý þir.
Kâh tarlada çalýþýr, kâh daðýn doruðunda,
Yaylasýnda baðýnda, üþenmez çok çalýþkan,
Güneþin sýcaðýnda, zemheri soðuðunda,
Her mevsimle barýþýk, zorluklara alýþkan.
Zor iþler halledilir, toplanýp imeceyle
Keçe serilmiþ yerler, oturaklar ’sedir’ den,
Sohbetler hararetli, þakayla bilmeceyle,
Mýrr mýrr sesi geliyor, keyif çatan ’tekir’den.,
Zaman alýp götürdü, bütün bu deðerleri,
Kime rastlarsam yolda, herkesin kaþý çatýk,
Issýz kaldý tarlalar, güzel yayla evleri,
Vataný terk ettirdi, para denen yaratýk.
Þehire indi köyden, baba oðul sýrayla,
Ferah yeri býrakýp, kapandýlar kafese,
Bað bahçeden eser yok, her yediðin parayla,
Hasret kaldý ciðerler, tertemiz bir nefese.
Gözler yeþile hasret, bozbulanýk her rengi,
Havasý tozu duman, hastalýklar da caba,
Ne bir kuþ cývýldýsý, ne derenin ahengi,
Köylerden uzaklaþýp, saðlýklar oldu heba.
Özledim ! kokusunu yayla da çiçeðinin,
Özledim ! anneciðim yoðurduðun hamuru,
Özledim ! o sesini aðustos böceðinin,
Özledim ! bereketli bolluk saçan çamuru,
Köyde yaþam hevesi baþka kimin umuru ?
M.Ziya DÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN