zamaný arþýnlarken
kaygýyý çöktüren anlam
rüzgara dönüktü yüzüm
düþer bakýþlarýma kirpiklerimden inmeyen giz
sokulurum yürüyen iklim yüzlerine
usulca çözülür uyuduðum keder
soluðumda dinmeyen bir nida sanki
her kýpýrtý
dokunurken ruhum seðiren iklimlere
duyarlýlýk gibi kýrýlýyor
saklandýðý köþelerde hüznün kanatlarý
kendine dönerek
düþerken mevsimlerin hassas gün ýþýðýna
asi serzeniþlerde saçlarý kýrmýzý bulut
biliyorum
kanatlarýný umuda açmýþ
ruhuma bir girdaptýr bu
üzülme
kýrmýzý yaðmurlar yaðacak
sen kokan sevdanýn suskun bahçelerine
....