HAYATA ELVEDA

Noktalarla dolu bir hayatýn yine yeni bir sayfasýndayým,
Yeni bir paragraf atacaðým hayata,
sabahýn ilk ýþýðýnda.
Yeni bir kalem, rengi gökkuþaðý olacak.
Temiz ve beyaz bir sayfa arasýnda, kuru, kýrmýzý gül,
baþucumda…
Uzandým yataða, ellerim baþýmýn altýnda,
Gözlerim tavana bakar.
Bakarda deler geçer çatýyý, gece içinde ben,
Saðýmda yýldýz solumda Ay,
Ben gecenin karanlýk renginde, bakarým geçmiþe…

Yýl 1966,
Babamý, evde köþede döþek üstünde otururken yakaladým.
Elinde bir kalem, tükenmez,
Bir kâðýt parçasý beyaz harici bir renk,
Hesap yapar, bakkal manav kira derken,
Yine bir ay sonrasýna atýlýr anamýn kabaný.
Hesap tutmaz, cüzdan boþalmýþ,
ayýn baþý halbuki.
Elini alnýna yaslar, bakýþlar yere deðer, gözyaþlarý,
süzülürde gelir.
Nasýl geçecek bu ay demez artýk…Alýþmýþ, alýþtýrýlmýþ.
Topu topu 30 gün,
Alýn terleyecek gene,
Bilek, çelik bilek,
Daha hýzlý inecek çeliðe,
Kor demir þekillenecek,
ne istendiyse,
hayat verecek bakýþlarý ile emeði.
Þimdi, o eller alýnda, aðrýmak üzere olan baþý ovar da ovar…
Çaresizlikle çeker çayýný, þeker var mý yok mu umursamaz,
Yokluk akþamýnda…
Yine bir maaþ zamaný, soðuk ve karlý bir gece,
Köþe minderi yorulmuþ, odanýn rengi loþ.
Ben ýsýnmayan odamda yalnýz, tek baþýma.
Soðuklar artmýþ, borçlar artmýþ, umutlar tükenmiþ,
Kalem yazmaz olmuþ, sayfalar istemez…
Babamýn elinde bir baþ, aðrýyan,
Anam donmuþ sokakta,
Kese kâðýtlarý öðünsüz gelir sofraya.
Bir iki kara zeytin, ekmek arasýnda mý deðil mi, belli deðil,
Sýcak çay ýslatýr ve ýsýtýrdý içimizi.

Yýl 2010,
Babam yok, anam yok.
Bana miras kaldý babamýn baþ aðrýlarý,
Çelik bilek ile kor demiri,
Bu kez,
Ben dövüyorum, babamýn yerine…
Gecenin içinde karanlýkta üþüdüm artýk.
Babam, ne olur beni al yanýna.

Sabahýn ilk ýþýðý camýmdan habersizce girmiþ odama,
Uyandým,
Elimde kalem,
Temiz bir sayfa,
Çizdim daraðacýmý, urgan yaptým yedi renkte,
Son bulacak aðrýlar, artýk üþümeyeceðim.
Elveda hayat…










Sosyal Medyada Paylaşın: