gülmeyen gözler

Uzun bir süre, izledim seni.
Konuþan dudaklarýn aksine,
Susan,
Siyah, güzel gözlerini.
Gördüm,
Gözlerindeki o derin gölgeyi.
Ay ýþýðýnda, göl yüzeyinde dans eden,
Aðaç gölgeleri gibi,
Yansýmýþ gözlerine, hayatýn acý dolu izleri.
Karþýmda, rüzgarýn çýkardýðý ses misali konuþan,
Zaman, zaman gülümseyen yüzün aksine,
Gülmüyordu O gözler.

Sen ki, hayat mücadelesini kazanmaya çalýþan,
Yaþamýný baþkalarýna adayan,
Sevginin anlamýný dahi unutan,
Ey kadýn!
Senin kýymetini, kim anlar acaba!
Sen ki, saygýlarýn en büyüðünü hak ederken,
Önünde eðilmek bile az.
Boþuna saklýyorsun yaþadýðýn fýrtýnaý, yürek sýzýlarýný.
Geçmiþin resmini çizmekte,
Siyah güzel, gülmeyen gözler.

Mehmet Macit 06.09.2008
Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: