O Şehirde Kaldı

Yaþadýðýn þehirde yeþeren umutlar,
Umutsuzluklara esir kaldý.
Yaþadýðýn þehrin semalarýnda, benim ruhum kaldý.
Yaralý yüreðim, sessiz ve Sen’sizlik içinde çarparken,
Gözlerimde yaþ, yüreðimde hüzün kaldý.
Yaþadýðýn þehrin dar sokaklarýnda,
Adýmlarýmdan düþen, þekilsiz izler kaldý.
Yaþadýðýn þehirde, aþkýmdan kareler kaldý.
Yaþadýðýn þehirde, Sen’den bana buruk bir veda kaldý.

O þehirde, gönlümün sultaný kaldý.
O þehirde, Sen’li anýlardan bana naðmeler,
Sen’siz anýlardan bana, aðýtlar kaldý.
O þehrin gürültü dolu havasýnda,
Hýçkýrýklarla dolu, inleyen ahlar kaldý.
O þehrin, karanlýk yollarýnda Sen’siz,
Sokak lambalarý altýnda aðlayan, bensiz bir beden kaldý.
O þehirden bana, yaþanacak zorlu yýllar,
En güzel hediye kaldý.

Yaþadýðýn þehrin ýssýz bir köþesinde,
Çok ama çok yalnýz,
Aþkta yalansýz,
Yok olan umutlarýmla,
Sen’siz kaldým.
Sesiz aðladým.




Mehmet Macit 12.03.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: