" YÜREK KAZALARI "
Tren üzerinden geçerken,
Elin kolun baðlýdýr birþey yapamazsýn ya,
Hani,
Acý çekildiði anda tam hissedilmezmiþ,
Geçip gidince,
Kalkmaya yeltenirsin,
Ve acýlarýný tazelersin iyileþmeye çalýþýrken...
Kýrýklarýn sýzlar, yaralarýn kanar,
Bedenin deðil, ruhun acýr artýk,
Büyük felaket atlattýðýný,
Trenin ardýndan bakarken anlarsýn,
Þayet...
Hayattaysan
Ve,
Olanlarý anlayacak kadar aklýn kaldýysa...
Yada,
Çýrpýnýp,
Kendini kurtarmaya bakarsýn suya düþtüðünde,
Ancak kýyýya çýktýðýnda ve nefes nefese kaldýðýnda anlarsýn,
Meselenin hayat memat meselesi olduðunu,
Suyun derinliðini, tehlikelerini,
Kendini kurtardýktan sonra idrak edersin,
Ve biliyor musun?
Bir daha ayný þeyi yaþamak korkutur,
Baþýna gelecekleri bilirsin çünkü...
Sonra...
Bana birþey olmaz deme,
Yanýmdan geçer gider deme.,
Ýnsanoðlu döner gelir,
Dert bu büyürde gelir,
Taþ deme seker de gelir,
Kurþun hiç deme, namlu aðzýndan çýkarda gelir...
Sen yüreðini ferah tut,
Her dert gölgesinde dermanýyla gelir...
Kemo günlerinden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(( Seçil Nimet )) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.