Ayrılığa İsyan

Gözlerimiz buluþmadan, tenlerimiz kavuþmadan,
Yalnýzca yüreklerimizde buluþturduk aþký,
Özürlü kýrýk, dökük bir sevdayý paylaþtýk,
Gerçekleþmesini istediðimiz bu ulaþýlmaz düþü...

Açýölçer gibi bir cihaz yok ki ölçebilelim,
Yatýþtýrýlmasý güç bir isyan palazlanýyor içimde,
Bu kadar azalmýþken ben, nasýl yaþarým,
Masumiyet bile masum deðil artýk bende...

Kimi zaman okþardýn kollarýna aldýðýn zaman,
Kimi zaman baþýmý döndürürdün delicesine,
Kimi zaman korkuturdun öfkenle hiddetinle,
Bazen hýrçýn, bazen dingin, bazen baþýna buyruk...

Sýnýr tanýmayan sevginin karþýsýnda,
Yaþam yeþeren bir umut oldu seninle,
Ýlerlemiþ yaþýn aceleci davranmana sebepken,
Ýsyankâr benliðimi feth etmeye çalýþtýn...

Tam haykýracakken yutmaya çalýþtým çýðlýklarýmý,
Tutkular körüklendi kýrýlma noktasýna geldi.
Sakin gecenin ortasýnda gitme vaktinde,
Savunmasýz sunulan heyecaný reddettin...

Bizi yok eden imkansýzlýklar mýydý,
Yoksa sahip olmayacaðýný kabullenmek mi?
Yargýsýz infazlarda dudaklarýn mühürlü,
Hangimiz hangimizin umutsuzluðunu vurdu...

Fatma AVCI
17.09.2010
Sosyal Medyada Paylaşın: