Sen İncindin Ben Yok Oldum
Sen Ýncindin Ben Tümden Yok Oldum
Coþtukça çoðaldý yüreðim bend vuramadým,
Özü ateþ olan aþk, kalbimi kavurdu.
Göze perde indi, kulaklara kurþun,
Masumluðumu yitirdim, gözlerinde kayboldum.
Kalbimi kalbinin yanýna yasladým,
Sessizliðin sesini dinledim, için için aðladým.
Yüreðimin ateþiyle baþbaþa kaldým,
Ölmeye niyetlendim gene baþaramadým.
Sen incindin ben tümden yok oldum,
Sen örselendin, bense çöktüm.
Ben sussam, sen sussan unutamazsýn,
Mahþere kadar bu aþký söküp atamazsýn.
Mahzun bir kalpten kopan kývýlcýmla,
Bir yangýn yerine döndü bu yürek,
Acý kadar canýma geçti ki bir an,
Yürek yandý beden kavruldu.
Yýldýzlar uzanýrken ayaklarýmýn dibine,
Bedenlerimiz sessizce seviþti gölgelerde.
Nefeslerimiz birbirine karýþtý,
Bitimsiz bir aþkýn anýný yaþadýk...
Fatma AVCI
05.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.