Doðarken gülümse
Acýyý tatmamýþ yüreðinle
Bir siyah bir beyaz
Gök ýrgalansýn…
Büyürken gülümse
Çaðlayanlar gibi
Bir erguvan renginde bir yeþil
Ufuklar çalkalansýn…
Severken gülümse
Rýza diye, tiryak diye
Bir pembe bir sarý
Sevgin yarýnlara dal-budak salsýn…
Daha çok gülümse pîrliðinde
Süzülmüþ oðul balý renginde
Bengi-su tadýnda
Taþlar topraklar sevdalansýn…
Hep ileriye bak gülümse
Her zaman sevgiliyle birlikte ol
Vuslat renginde
Taþ-toprak hülyalara dalsýn…
Ölürken gülümse
Tazele aþkýný son nefesinde
Birazcýk gözyaþý bulunsun sesinde
Gökyüzü hep ýslak mavi kalsýn…
Bahaeddin KARAKOÇ (Ley ü Nehar Aþk – Türk Diy. Vak. Yay. ANKARA -1997)
Bahattin Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.