Gül aðlatan yaðmurlar yaðdý bu sabah
Avuçlarýmda biriktirdim gül suyunu
Serptim yürek kývýlcýmýna
Mülteciydi her damla…
Sus! Kül düþsün serpilen yalnýzlýða
Bir denizin susuzluðunda kurusun kum taneleri
Kapat sonsuza deðin matemli gözlerini
Çýrpýnýþlarýn boþuna vurur kýyýlara
Git benden yüreðim.
Git! yenileceðim…
Kendine sürgün bir þair aðlýyor bu þehirde
Sus! Kor düþüyor içinin ýssýzlarýna
Bir yangýna yenik þiirlerim
Düþtüðün kuyudayým Yusuf, al çýkar güne beni
Çöz kalbinin düðümlerini
Aþk ki duvarlarýnda hazin bir inilti…
Kaç eskimiþ bahar geçti göz uçlarýndan
Solgun ve yýlgýn
Gül derdim payýma düþen zamandan
Gül koktu düþlerim
Saçlarým ellerim
Benim deðil mi? sýzýlarým bu derin yara
Kondur gamzelerime serinliðini
Gül suyu dök umutlarýma…
Hayat bu ya
Büyüyor eksildikçe bir yaným
Bir adým bir adým daha
Sensizliðin aðrýlý çýðlýðýnda…
13 mayýs 2011
Züleyha Özbay Bilgiç//Kütahya