Sen git…

Güneþ açýk kalsýn
Sen git…

Sen git ýssýz akþamlar baðrýný açar gökyüzü
Kurak geceler dualarýmla sýrýlsýklam dudaklarým gibi
Kaðýtlar doldurur gözlerimdeki boþluklarý
Þarap denizinde ismin kaðýttan bir ezgi gibi kesik
Yönünden firari bir uzaklýk sýkýþýnca göðüs uçlarýma
Tut omuzlarýmdan asýlý kalan bir çamaþýr gibi
Sayfalar dolusu adýn her bir dizeye sýkýþtýrýldýðýnda
Evler sokaklar ve belki duvarlarýn ardýndan sevilir insan
Uykusuz geceler mesafeler ölçtüðünde aramýza
Adým atacak kadar göz ucu koþ þu dünya üzerinde
Ulaþýlmayacak gibi deðil ayný noktada buluyor gözler
Mümkün olduðu derece göðsünde bir ok gibi sabýrsýz
Ve gözlerini uzunca bir perde arkasýndan uzatýr gibi sinsi gece
Uçsuz denizlerin nefeslerine armaðan edilmiþ bir yelkenli gibi
Ýki kolundan tutulmuþ bir dümeni çevir benim mabedime
Öyle þaþýrmýþ ve maðrur bulutlarýn ardýnda güneþ
Sen bir denizi taþýyan gözlerinde gittiðinde can alýyorsun göðsümde
Uykulara zehir katar gibi parmaklarýmý kýran bu suskunluk
Yalnýzlýðýn masasýna oturmuþ birkaç sözcük gibi adýn bir camda
Kýrýlan geceden arta kalan deniz kokusu ve ýlýk bir rüzgar
Olmayan kuyulara düþünce insan azalmýyor aradaki mesafe
Gözlerim az kurak ve su geçen bir nehir gibi aðzý dolu taþmakta
Ýliklerimden çekilen bir kanca gibi her yaným bozulmakta
Yaralarda kýzgýn demirler uyutup kýrýk bir kalbe saplamak gibi
Solan yanaklarýma özenmiþ bir gül bahçesi gibi kokun sanki duvarlarý yýkýlmakta

Ne kadar tutunsam da yer çekimlidir insan unutarak düþer
Hatýrlayarak öðrenir bulut nasýl aðlar
Ne kadar açýlýrsa yol o derece ümitlenir insan geleceksin diye
Hangi tarafýna düþtüysen ayýn gamlý yüzünde dönen bir pervane gibi
Salýnan bir geminin veda etmesi gibi ilerler yüzün gece denizinde
Ben uçurtmalar gibi fikirlerimden ipler dizdiðim kaðýtlar salarým gökyüzüne
Çoðu zaman yanlýþ dualarýn rüzgarý yalnýz kýyýlara sürükler
Her ne kadar içimden konuþuyorsam da nefesim sana varmadan biter
Gözlerin anlamsýz duraksamalar gibi sadece konulmuþ iki nokta üst üste
Bir noktada biten çizgileri ortasýndan siler bilmeyen yanlýþ yapma korkuyla
Uçurumlardan düþen çiçekleri daha kötüsü þehirler sahiplenir
Çocukluðu olmayan bir toprak parçasýnýn payýna en fazla
Yalnýzlýðýn payýndan düþürülen kalabalýk bir oyun bahçesi olmak düþer
Ben seni kurgularken noktasýz kompozisyon sayfalarý gibi okþadým saçlarýný
Belki küstüðünde yýldýzlar bir fener alayýnýn arkasýndaki camdan çýkakmýþsýn gibi
Çengelle baðlasalar bir kukla gibi geceden kalma asýlýyým belki sana
Sustuðunda üþür ya sýð denizlerdeki o ýssýz kýyýlar öyle çýkmadým hiç yüzüne
Ýki yumurta kabuðunun birbirine deðdiði an gibi göðsümü çatlattýðýnda bu sevgi
Ya sevilirsin yada seversin hani ihtimalden öte biraz ölmek gibi
Sen gelirsin belki ama sonradan ayrýlýklar olur sen bana bitiþik bir düþme gibi
Sen gittiðin için olsa gerek bu demir yüzlü gemiler çok aðýr gelir denizlere
Yada kuþlar gökyüzüne bedenler topraða ruhum yokluðuna
Duvarlara açýlan deliklere resimler deðil de belki ipler asýlýr
Sarhoþ ne bilsin ölmeyi denizde ölmek yok ki ayrýlýk her yaným
Gözümde bir kurþun yüreðim sanki bir ceylan gibi
Tutukluk yapýlacak zaman mý var kalp molasýz bir iþçi
Sen git
Açýk kalsýn göðsümdeki yara bir kahraman çýkar belki sýyýrýrlarsa…

Bir yaným uyuþmuþ yokluðun dolu içim zehir gibi
Unutulmuþ kapýlar çarpýldýðýnda acýyan yaralar
Çocuk gibi koþtuðum o sabahlara düþen kar gibi yoksun dilimde
Yok artýk sahillere demirlenmiþ sandallarda seni beklemek
Ve çok baþka artýk boþ sokak aralarýndan geceyi izlemek
Geçecek gibi gülümsüyor yine bu gece sessizce kamaþmýþ gözlerim
Tepelerin ucundan gün ýþý serperek geçip giden günlerin arasýnda
Olmadýðýn için mi yarým bu tablolar kaðýtlar evler takvimler
Fotoðraflarýn köþelerinden giren yüzün çýkýyor artýk sahipsiz
Yolculuklar çakýl taþlarý üzerinde ve bir pencerenden atlayasým geliyor artýk
Hayaller buz üzerinde sona kalan bir dans gibi hüzünle ölüm sessizliðinde
Solarken acýmýyor mu sanki gülün yapraðý dikenine
Göðsümden çýkan yolun ardýndaki bir mesafeye ulaþmak
Þimdi çýksam aralarýndan kurtulabilir miyim zamanýn
Koþsam yüzümde anýlarýn yaðmur gibi aktýðý gözlerime çarpabilir miyim?
En uzun ezgide çalan þarkýlarýn arasýna karýþýp topuklarýmý vurabilir miyim yere
Yoksun ya hani
Sen git
Açýk kalsýn kapýlar
Henüz vakti gelmemiþ sözcükler doludur
Ben kurulmuþ bir müzik kutusu gibi
Etrafýmda dönüp dururum
Sen uyuyana kadar…

//Se
Sosyal Medyada Paylaşın: