Parke taþlarý arasýnda uçuk mavi,
Büyüyor lakin ezilmeye mahkûm hali.
Çekmiþ topraðýný sýkýþmýþ dizlerine,
Güneþten bir ziya doðrulmasýna kâfi.
Sýrlý köküne deðiyor rahmetten damla,
Büyüyor iþte her sabah baþka idamla.
Çevresinde sohbete durmuþ üç beþ adam,
Bir de deli beli kýrýk peltek ahkâmla.
Parke taþlarý arasýnda derin uyku,
Gecede yapayalnýz garipçe bir tutku,
Neydi bu aklýmý baþýmdan alan nebât,
Tutuldu boþluða düþen fikrimin nutku.
Býraksa soðuk taþlar yürüyecek kökü,
Taþacak yapraklarýndan umuda sözü,
Biliyor evvele düþen akýbet nedir,
Hürriyet yitik, naaþý kalkmamýþ ölü.