GÖK GÜRLEMESİ...
Bir mevsimin isyanýydý kuraklýk,
Gök gürlüyor mevsimime,
Yaradan kýzmýþtý belki de umutsuzluðuma,
Gök gürlüyor yalnýzlýðýma.
Bir bahar yaþamak vardý senle,
Üstelik Þubat soðuðunda,
Gök gürlüyor rüyalarýma.
Ayrýlýðýn arifesiydi ömrüm,
Votkaya süresiz hapsedilmiþim,
Gök gürlüyor sarhoþluðuma.
Ýntihara teþebbüstü gözlerin,
Birkaç ömür çürütmek isterdi bakýþlarým,
Gök gürledi yalanlarýna.
Belki de tarih olmalýydýn yalan dolan ansiklopedilerde,
Uðruna can çekiþlerim olmalýydý ilk sayfalarda,
Gök gürlemiþ þu zavallýya.
Mutluluða ramak kalmýþtý senden önce,
Ölümü damaktan tatmak ta varmýþ düþlerde,
Gök gürlüyor nefesime.
K.Ýskender kadar olmasa da,
Acayip küfürler türedi dudaklarýmda,
Gök gürlüyor küfürbazlýðýma.
Ey! Üstad…
Ýki metrelik mezarýnda da; Sevdiðin kadar seviliyor musun?
Gök gürlüyor isyanýma.
Ne hacet kaldý umuda,
Ne de piþmanlýða,
Gök gürledi suskunluðuma.
Erimekte olan buzullara yaradý en çok da gidiþin,
Buz kesiþlerim sayesinde, hayat oldum onlara,
Gök gürledi þiirime…
[Mehmet Yusuf SEZEN]
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet.yusuf.sezen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.