TUFAN-İ NUH...
Bir ilkbahar…
Bir kelebek…
24 saat…
Düþtünüz hepiniz ayný yanlýþa,
Küçük bir hüzün girdi kalbinize,
Oysa ben bunlarý kaleme alýrken,
O kelebeðe ömrü çoktan biçmiþti tanrý…
Kurtulun artýk at gözlüðünüzden,
Bir kelebek gibi kýsa ve öz olun,
Kelebek doðarken vaktini aðlamakla geçirmez,
Bilir ömrünün 24 saat olduðunu…
Türediði ilk dakika da hakim olur yere göðe,
Çünkü bilir ömrünün 24 saat olduðunu,
Ýnsana verildi nefsi irade,
Tanrýyý unuttu o irade…
Kelebeðe acýdý bahar vakti,
Ömrünü verdi þiir-i aþka…
Tanrýyý kýzdýrdý þeytan-i iblis,
Sürüldü cin-i ateþe…
Tanrýsý ile pazarlýk etti o fesat,
Adem in nefsini talan edeceðim diye,
Cenneti kurdu tanrý Ademe,
Bir de Hava yý eyledi gönlüne yar…
Cennet-i ikram sundu onlara,
Bir yasaktý þeytaný güldüren…
Þeytana koz oldu bu yasak,
Kabile anlattý olanlarý,
Atasýnýn saltanatýný sürdürdü kabil,
Kýydý yumurta ikizi olan Habile…
Tanrý acýdý ilk insana,
Dünyayý verdi nefsine,
Ýki adým yürüdü Adem,
Üçüncü adým da nefsine girdi þeytan,
Hava dedirtti ona yýllarca,
Tanrýyý tekrar unuttu Adem…
Susuz kaldý günlerce,
O an geldi aklýna tanrý,
Yalvardý tanrýsýna su diye,
Birkaç damla gözyaþý sýzdý bulutlardan,
Þeytan Ademi rehin aldý,
Þükür yerine bu kadar mý dedi Adem…
Nuh a emretti tanrý,
Tufan-ý zaman geldi diye,
Aldý gemisine her canlýyý,
Kopardý tanrý kýyameti…
[Mehmet Yusuf SEZEN]
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet.yusuf.sezen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.