her gün
nefesinden bir parça gibi dökülürken
sensizliðin yüzü garip oluyor
umudun kýrýlganlýðýnda
hüznün boyutlarýnda
tenhalaþýyorum inceden
karýþýk belirginliðin çýkmazlarýnda
beyazdan mora çalarken gökyüzü
zaman susuyor düþlerin maðlubiyetinde
güne çevriliyorken diðer yüzü
dilekler kotarýlýyor yüreðin soluksuzluðunda
belirsiz renklerde
pekiþiyor bilinçsiz gölgeler
yüzün karanfil gölgesi
yýkýlan bir çocuk oluyor ruhum
delilik bu
delilik
düþüyorum bütün anlamlardan
uzak bana gözlerin yine anne..
...