Günaydýn Anne;
Söze nasýl baþlasam bilmiyorum,
Sen yanýmda olsan, çok daha kolay olurdu mutlaka,
Gözlerimin içine bakar, duygu yoðunluðumu ölçerdin önce.
Neþeliysem nazlanýr, üzgünsem nazlandýrýrdýn,
Ne garip deðil mi anne, biz bilmedik çocukluðumuzda,
Anneler günü, babalar günü. V.s. V.s.
Bizim için her gündü, anneler-babalar günü.
Ýþ güç ve yaþama dair mücadeleleriniz nedeniyle,
Akþamdan akþama, ancak görürdük yüzünüzü,
O da yemek sýrasýnda,
Sofrada herkes tamam olsun isterdi babam,
Aksi halde kimse aðzýna lokma koymazdý,
Cývýltýlar ve þakalaþmalar arasýnda beklerken.
Siz sevginizi mahcup yaþardýnýz biliyorum,
Aleni deðildi hiçbir þeyiniz,
Hiç unutmam bir keresinde,
Babam elinde bir demet çiçekle gelmiþti eve,
Ve seni sormuþtu nerede diye.
Oysa evimizin her yaný çiçekti ya, gülmüþtük babama,
Deðiþik bir þeydi, hatýrladýðým kadarýyla,
Sonradan öðrendim Salep Çiçeðiymiþ adý,
Nadir bulunan bir çiçekmiþ kýrda bayýrda,
Yani çok kýymetliymiþ, þimdilerde adý Orkide.
Bak iþte gene beceremedim iki laf etmeyi,
Bir de aðlamadan bir tek gün yaþamayý…
Þimdi, gene neyin var diyeceksin deðil mi?
Hiç bir þeyim yok anne, sen yoksun çünkü.
Sensiz-sizsiz ve Annesiz, neyim olur ki Anne…
Mekânýn Cennet Ruhun Þad olsun,
Anneler Günün Kutlu Olsun Annem...
08.05.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.