Yaðmur gibi hep tarlamdaydýn Rüyalarda, hülyalarda yanýmdaydýn Untulmaz emeklerin hep saklýdýr, Sana adanan canýmdaydýn.
Allah’tan sonra canýmýn sahibi sensin, Daraldýðým her anda koþup gelensin, Bin yanlýþým da olsa, darýlmayan – küsmeyensin En sabýrlý kulsun; hem annesin, hem meleksin.
Ne muhteþem Allah nimeti, Allah bilir bu hikmeti Ýster ki kullarda bilsin Annelik denen serveti.
Annen varsa dünyan vardýr Yokluðu müthiþ hazandýr Binbir derdin devasýna, Çare bulan ilaç yazandýr.
Türeten hikmet sahibi, Yaþatýp yeþerten anne Hiç karþýlýk beklemeden Hep vericidir; gönlü yüce anne.
Bir dolu umudu vardýr Ateþimiz yüreðinde hardýr Yer yüzünde kýyametler kopsa Evlatlarýyla yaþamak ona kardýr.
Kemal Polat Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.