Camdan Zambak
Hayata nasýl sarýlýrsan hayat ordadýr diyordu annem
gözlerinde bir çift saðanak býraktýðýnda
ardýndan koþup da orada derin ve kancýk
bir yalnýzlýðýn kolunda asýlý kalmak istedim
zamansýzlýðýn eðilip kuduran sahte diþlerinde
acýyan köhne bir ayrýlýktý ateþ…
eteklerimde oynaþan soðuk ve dalgalý
esintinin kýz çocuðuydum þu en erkek yanýmla
anneme baktýkça kainat
ondan iki adet göz istedim kendim için
karanlýkla boyanmýþ duvarlara aldýrýþ etmeden
gündüzü þehla bakýþlarla seyretti annem
kaç asýr kaç yüzyýl kaç bin nefes içinde
merhametin demir çerçeveli iyimserliðiyle
yürekler büyütürdü bahçemizde köþe kýrlenti gibi duran
kedilerin dibindeki kan çiçeði saksýlarýnda
kimsenin tadamayacaðý iniltilerle
gülümserdi mor iþlemeli beyaz yorganýn altýndan gece gibi
olurdu sevinçleri soðuk ve keskin
olurdu gece gibi sessiz ve kendi baþýna
hayata nasýl sarýlýrsan hayat orasýdýr derdi lâkin
sarýlacak bir hayatý bile olmazdý yastýk altýnda
biriktirdiði düþlerini saymazsak eðer
sisli bir bakýþ gibiydi kararsýz ve daðýlgan
bir nakýþ gibiydi süsten uzak
yüzünün pembe kokusuna bandýrdýðým dudaklarýmda
aþýnma bile bu yüzdendir bilirim
ve bu yüzdendir zayýf bileklerimde hissettiðim
nabzýn atmamasýna öfkeleniþim artýk
bu yüzden de özler insan sýrf bu yüzden
ya da sebep göstermeksizin sevebilir özlediði þeyi
hayata nasýl sarýlýrsan ordadýr hayat ve insan
yalnýzca düþlerinin içinden seçebilir olmak istediðini
varmak istediðim yer varmak istediðim insan
varmak istediðim olasýlýk bir ölümsüz anne
bir ölümlü çocuðun gülme mesafesindeyken
beyinde çizilen yükseltiden düþen gözyaþý
annem ve toz bulutu…kaç yüz solgun
ve kenarý kývrýlmýþ hatýrayla
hala canla baþla hayatý söyleyen dilsiz dudaklar
yüzyýllýk konuþma orucundan kalkan bir surat.
gözbebeklerine dokunduðum þehirlerde ýssýz anne þarkýlarý
ninnisini arayan çocuklarýn diliyle söylenir
tansiyonu düþük gecelerde
damarda durduðu gibi durmaz nabýz
saçaklarýmdan dökülür yaðmurun mersiyesi
az þekerli sarhoþluk ve masada bir duble hüzünle…
sükût olma arzusundaki toprak
saçlarýndan can kadehleri boþaltýrken
iki vakit öncesinde iki vakit sonrasýnda
bir çelik servi bir camdan zambak…
Nevzat KONÞER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.