RESSAMIN ESERİ...
Bir ressamýn tablosunda görmüþtüm seni,
Þöyle iyice bir yaklaþtým ressamýn tablosuna,
Hayýr yanýlmýþým uzaktan benzetmiþim iþte,
Sen bu kadar muhteþem olamazdýn.
Ýlk buluþmamýz da sýrtýmdaki acýyý haykýrmýþtým gözlerine,
Yolda dilenen dilenci bile anlamýþtý feryadýmý,
Senin gök gürültüsü kahkahalarýndý sýrtýmdaki acýyý göðsüme devþiren…
Ressama sordum tablodaki resmin imlasýný,
Melek dedi gamzelerini göstererek…
Bir damla gözyaþýnda boðulasým geldi o an,
Tüm nefretimi azat ettim kahkahalarýna,
Sataþtým ressamýn eserine,
Gah kýnadým, gah vurdum yerden yere,
Bu o dedim sessizce.
Ressama yalvardým kanatlarýný yok etsin diye,
Ýki kanadýný birden kesti resimden,
Gamzeleriydi beni hayrete düþüren,
Bin mezarý barýndýrýyordu soðukluðu ile.
Ýyice bir sokuldum resme,
Hayýr diye haykýrdým ressamýn yüzüne,
Þeytan bu kadar muhteþem olamaz dedim,
Çýkardým bir gözünü büyük bir hýþým ile,
Senliðe bir adým kalmýþtý resim de,
Benzin döküp yaktým bir yarýný,
Tamam iþte varlýðýný buldu resim,
Týpký sen!...
Ýlk baþta melek görünen,
Daha sonra þeytana taþ çýkartan sen,
Cebimden çýkardým 5 kuruþu,
Ressama uzattým tablosu için,
Kasaya yöneldi ressam,
2 kuruþ uzattý paranýn üstü diye,
Ressam da anladý kalitenden,
3 kuruþluk deðer biçti varlýðýna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet.yusuf.sezen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.