Uzak dað kýþlalarýnda atýyorum adýný
merminin boþ düþtüðü kof bir yokuþtan
kuþbakýþýna imreniyorum cüretin
kolum doksan derecelik acý yapýyor
býçaktan el almýþ bir ýslýk sesiyle
biçiliyor aklým
sen akþam patikalarýnýn bezgin delili
silahlarýn yok saydýðý hedefe ilerliyorsun
nefesimi tutuyorum her þey duruyor
ötede týlsýmý tüten yýldýz fallarý
ve birkaç aþk söylencesiyle
geveliyorum aðzýmýn labirentinde
düþürüyorum seni
bazý annelerin hayalleri gibi
uzak dað kýþlalarýnda
feryat en yakýn hasmým oluyor
görmüyor duymuyor bilmiyorsun
yalnýzlýðýn çok sesli nefesini
kurtlarýn er meydanýndayken gece
künyelere yapýþmayý seviyor kalp aðrýsý
nabýz dört nala ilerliyor
sen tabur sabahlarýnýn izli öznesi
bir berduþ gibi dolanýyorsun þakaklarýmda
kar yaðýyor zaman üþüyor birden
körleniyorum ayaklarý nasýrlý bir aðaç gibi
þiirler dolduruyorum silahlarýn heybesine
parmaðým güle dokunuyor sana sonra
dikenini seviyorum aþkýn!