Kangren En Çok Ruhu Sever

düþük cümleli hüzün saatleridir
baþýmda yaslý bir sicimin inceldiði
sözcük sözcük alnýma batan
hasta kokulu koridorlarda
uluyan bir doðum haberiyle
baþkalarýna ait olan mut
sevinci çarþaf gibi açýlan
müjdenin güvercinleri


ve karýmýn kanadýnda çýrpýnan
elem soylu göz düþümleri
bebekler yaþamayý mý bilir daha çok
yoksa ölmeyi mi
boydan gecelikli operasyonlarýn giydirildiði
bir ibriþim anýnda


-kürtajý yapýlabilir mi korkularýn da?-


neresinden baksam kesik nefes
tutulma zamanýydý neresinden tutsam
koðuþlarýn soðuk demiri içimde
müebbetin tecavüzü
uzuvlarýmda öksüz gök gibi aksýran kan
numaralý odalarýnda aðlamanýn
çenemde dünden kalmýþ iðreti bir gülüþle
yaþamak körkütük
aðýr ve saðýr narkozlarda


-kangren en çok da ruhu sever-


avuçlarýnda titreyen öyküler gördüm
gecesi dinmeyen özlemli kadýnlarýn
çilehanelerinde soðuk tülbentler
ölü çocuklarýna örttükleri
dualar dinledim elif ve vav
içine gizlenen murassa bir ayet
meleklerin ses tellerinde
akordu yapýlmýþ tesellilerle


-ben gökten öðrendim aðlamayý-







Nevzat KONÞER
Nisan 11

Sosyal Medyada Paylaşın: