SONRASI OLMAZDI...
Kayýp kentlerde bilinmezlere sýðýnmak gibi bir þeydi,
Yanýmdayken sana ben diyememek.
Uçurtmalarým tellerin þafaklarýna takýlýrdý her seferinde,
Zýrýl zýrýl aðlardým.
Bir kahvaltýlardý iþtahýmý kaçýran,
Bir de apansýz gitmelerin,
Kesilirdim sevgiden, mutluluktan,
Týka basa doyardým acýlara…
Öyle zamanlarým olurdu ki;
Ne yana gitsem buz kesilirdi umutlarým.
Sonra…
Sonrasý olmazdý,
Yitirirdim duygularýmý, acýlardan gayri.
Sessizce gülücükler saçardým sana benzeyen yüzlere,
Ardýna kadar kapatýrlardý yüzüme sana benzemekte olan her bir þeyi…
Kahkahalarda boðulmak neymiþ, anlardým o an,
Hýçkýrýklarýn anlamýný yitirmesiydi belki de gidiþin…
Zil zurna ayyaþlýðý benimserdim kendime,
Bir iki defa hatýrlar olurdum gidiþini,
Önce susup saçmalardým tanýmadýðým duygularýma,
Sonra…
Sonrasý olmazdý,
Ýnim inim inletirdim gece bekçilerini,
Sövmekten yorulurdu hepsi,
O kadar nefret edenin vardý ki sevgili;
Gidiþin koymaz olurdu artýk yalnýzlýðýma…
Uzan dermiþçesine bakardý terk edilmiþ yataðým,
Uzanýp yayýlýrdý vücudum,
Sabahlara kadar kahkaha atardým gidiþine,
Sonra…
Sonrasý olmazdý,
Bir bir kaçýrýrdým hatýrýmda ki keçileri,
Hatta bazen açlýktan yok ederdim inatçý sazanlarý,
Ýki söver bir döverdim sensizlik kokan yataðýmý,
Ve sonra…
Sonrasý olmazdý...
[Mehmet Yusuf SEZEN]
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet.yusuf.sezen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.