Ses Vermedi

SES VERMEDÝ
Özlemin vardý aþk dolu yüreðimde
Dudaklarým çatlak ,
Tenim kavruktu
Seni beklediðim bir Nisan günün de.

Bin bir çehreli kentin sokaklarý
Bahara merhaba derken
Çocuklarýn neþesi kurtarýyordu kasveti
Ýçimde bilsen nasýl bir heyecan
Kabarýp taþan yalnýzlýðým
Vuslatýný beklemekteydi
Hey hât gök gürledi içimdeki feryadýmdan
Fakat bir tek o ses vermedi.

Ümitlerim karanfil olup açtý
Yasemenler elimde demetiyle kaldý
Beklemek… beklemek nede zor
Her gelen geçeni sen sanmak
Her köþe baþýnda ayrý heyecanlanmak
Kimin umurunda kalabalýklar
O kalabalýkta bir tek seni aramak
Bilsen ne de zor
Ya sana ulaþamamak

Kaç köy. Kasaba. Þehir tepeledim
Bölgeleri kat ettim þehrine geldim
Nice karanlýklarý soðuk yerden geçip
Ýmbatýnla sýcaðýna ermek istedim
Ellerini ellerime alýp
Nefesinde erimek
Gözlerinde gezinmek istedim
Bu yüzden Bin bir çehreli þehrine geldim
Geldim de bir tek seni göremedim.

Zifiri karalýk kadar karardý yüreðim
Hüznün dar sokaklarýnda
Sokaða terk edilmiþ kedi gibiydim
Ayazýna tutulup tir tir titredim
Kesildi ümitlerim
Düþtüm,devrildim seni göremedim.

Terk edilmiþliðin kasýklarýnda üþürken bedenim
Serseri notalarýn serseri ritminde gezen bendim
Sahilin müstehzi sessizliði yýrtarken hislerimi
Uzaktan bakýp görmeliydin ruhumdaki matemi
Yakubî hicrana gebeydi düþüncelerim
Izdýrabýndan inledi beynim, inledi kalbim
Tutamadý sularýný býraktý gözlerim
Ýstedim ki; bir mendil gibi uzansýn ellerin.
Sahi uzaklardan buraya
Aðlatman için mi geldim ?

Süleyman KARACABEY

Sosyal Medyada Paylaşın: