NEREDE BULABİLİRİM?...
Gelincikler soldu yaðmurlarla,
Bir bir topraða karýþtý anýlarým,
Avuçlarýmýn arasýnda ufalandý adeta çocukluðum,
Hiç kimse üzemedi beni bugüne dek,
Hevesimi kursaðýmda býrakan körebeler dýþýnda.
Ellerimde titreyen topacýmdan gelmiþti belki de;
Yüreðimdeki heyecan,
Belki de bilyelerimdi beni hayata baðlayan.
Onlarsýz sevmiyordum seni hayat,
Önce ýslak gelinciðimi soldurdun bahar vakti,
Dün gece de topacýmý çalmýþsýn,
Bilyelerimi býraksaydýn bari…
Þimdi nasýl anlaþacaðýz seninle?
Ben onlarsýz hangi sýfatý taþýrým ki?
Hüzün ve derdi ayný anda okudu dudaklarým,
Aman! Allah’ým yoksa öldümü çocukluðum?...
Ýyi de hala izleri var avuçlarýmda,
Yani sadece anýlarda mý yaþayacak gelinciðim?
Bir daha körebe olmayacak mý mahallemde?
Peki topacým, ya bilyelerim?...
Hayýr! Geri istiyorum diz yaralarýmý,
Mevsimim de tekrar istiyorum dinmeyen çoþkuyu,
Geri istiyorum o günleri,
Birileri söylesin nerede bulabilirim?...
[Mehmet Yusuf SEZEN]
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet.yusuf.sezen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.