KELİMELERLE DANS...

Kaç þahýs tanýmak lazým amalý cümlelerin tanýmýna?
Ýki özneli yüz olarak çýkýlýr mý Mahþukunun karþýsýna?
Kelimeler dudaklarýnda intihar etseymiþ keþke,
Belki; belkilerin koymazdý keþkelerime…

Ýftihar etmek isterdim her zaman yeminlerine,
Fesatlýktý belli ki yüzünden sýzan her refleks.
Ayný ana nasýlda sýðdýrýrdýn özneliðin yüklemsizliðini,
Ben derdin,
O kadar heyecana kapýlýrdým ki;
Dur ve sus derdin,
Tekrar baþlardýn özneliðin yüklemsizliðine,
Ben ve sen… derdin.

Gerilerden gelirdi zalim üç noktalar,
Belki de romanýmýzýn ilk satýrlarýydý o üç noktalar…
Þaþýrmakta hiçte haksýz deðildim,
Ýki özneyi de yetim býrakýrdýn,
Oysa çýðlýk atardý alfabedeki o üç harf!

Biz!...
Hiç aklýna geldik mi biz?
Dudaklarýna deðmemiþ olan iz,
Yükleme gereksiz olan biz…
Öyle bir cümle kullanýlmalý ki,
Ýntihar ettirmeli seni sessiz sessiz.
Bizi öldüren dudaklarýndaki tiz,
Boyun eðmeli ben karþýsýnda…

Bizi yok eden; sen,
Bize güç veren; ben,
Üçümüzü de susturan,
Dudaklarýndaki kin…

Öyle bir þiir yazýlmalý ki yüklemsizliðine,
Yok olmalýsýn alfabeden,
Sen, ikinci tekil olan sen!
Hiç mi hayal kurmadýn bizlen,
Sen, yüklemleri alt üst eden sen!
Kalmayý red edip gitmeye gönül veren sen!
Unutma öldün ve bittin de birer yüklem…

Þimdi piþmanlýðýyla meþhur olan sen,
Sakýn! Bir zamanlar alt ettiðin yüklemlere sýðýnma!
Dönmek isteme,
Piþman olmak da isteme,
En iyisi bir sus ol ve gündüz vakti as kendini,
Dudaklarýndan eksik olmayan belkilere…
[Mehmet Yusuf SEZEN]
Sosyal Medyada Paylaşın: