GÜLDÜM

Altýn tepside sunulmadý hayat bana da
yalnýz olduðumda aðladýklarýma
güldüm birileri varken yanýmda
sýkýca sarýldýðým hayatýn aynasýnda.

Engebeliydi yokuþlar
diplerdeydi umutsal kýrýntýlar.
çocukluk masumiyetim ile
yapmak isteyip de yapamadýklarýma,
annemin cevizli kurabiyelerine özlemime
kardeþlerim ile ettiðim kavgalara
O yýllarda anlamý olmayan
þimdi burnumun direðini sýzlatan
buruk gülümsemelere güldüm...

Dertlendiðimde piþmanlýklarýmý dile getiremediðime
dibe vuruþlarda bir dip daha olacaðýna
vurgun yemeden çýkacaðýma
mutluluðun sýcacýk saracaðýna
þiddetli poyrazlara raðmen güldüm...

Ýçimde yolculuklar yaparken
geçmiþte kalmýþ özlemlerime
yaþayamadýklarýma güldüm...

Dünden bugüne yýllarýmý harcadýðým
gülüþümden vazgeçemediðime güldüm...

Kimbilir hatýrlayamadýðým kaç aný
kaç hüzünlü gün var bu yüzde.
Yaþlarý belli olan yaþanmamýþlýklarýn
Gülümseyiþinde...

Ferda Özsoy

Sosyal Medyada Paylaşın: