*Alemin Alameti
Hiç akýl erdiremem, þu âlemin sýrrýna!
Dert verir dert üstüne, sonra tek, tek dindirir.
Sessizce otururken, bastýrýr nasýrýna!
Kaybettirir eþeði, buldurur sevindirir...
Siyah ile beyazý, karýp ta renkleþtirir.
Uzun ile kýsayý, bir edip denkleþtirir.
Güçlü ile güçsüzü, ha bire cenkleþtirir!
Birini memnun eder, birini gücendirir...
Kimi görmez rahatý, gamdan azade olmaz,
Ne kokar, ne bulaþýr, ondan beyzade olmaz..
Hüsnüne hiç güvenme, daim ziyade olmaz.
Çýkarýr yükseklere, çeker geri indirir...
Zengin ile yoksulu, her gün cebelleþtirir!
Ölmez dostluk kurdurur, sonra da elleþtirir.
Saç verir tarak vermez, çevirir kelleþtirir
Ýndirir attan yere, eþeðe ters bindirir...
Elbet sonu gelecek, baki deðil ki hayat!
Son durak ya cehennem, ya cennet ya Arasat.
Gayret insana düþer, gitmezse iþi kesat
Ab-ý Kevser’ e nazýr, arsayla övündürür...
Antalya-2010/10
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.