*Ah Mine’l Aþk
Herkes bayýlýp düþer, ben de ona þaþarým!
Aþk bu kadar güzel de, ben mi göremiyorum?
Diyorlar; ’’aþk olmasa, acep nasýl yaþarým! ’’
Bir ben mi bu havaya, birden giremiyorum?
Biri diyor; ’’Öldürdü, nerden düþtüm bu aþka? ’’
Bir diðerinin ise, þikâyeti bambaþka...
Biri diyor; ’’Hiç âþýk, olmasaydým ah keþke! ’’
Ne bu hâliniz diye, çekip soramýyorum...
De ki, bu aþk kötüyse, neden bunca âþýk var?
Sevgililer yerlerde, neden hep dolaþýklar?
Virüs mü, nedir bu aþk, herkese bulaþýklar?
Bet benizlerini hiç, hayra yoramýyorum...
Bana da bulaþtý aþk, aldým gönlüme koydum.
Zemheride kavruldum, aklýma kadar soydum!
Alýn n’olur, siz alýn, ben bu sevdaya doydum!
Hükmümü verdim lâkin, kalem kýramýyorum...
Henüz nekâhetteyken ilk aþkýn yarasýndan,
Hemen bir yenisinin, geçme ha yöresinden!
Mahalle baskýsýndan, akraba töresinden...
Titrese de ayaklar, yine duramýyorum.
Ah ey aþk, sen yok musun, çul ettin ele güne!
Nasýl da tutulmuþtum, gözlerinin rengine.
Sadakam varmýþ belli, ucuz atlattým yine!
Aldým aþktan dersimi, artýk aramýyorum...
Antalya-2011/04
SÖZLÜK:
mine’l aþk: aþkýn elinden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.