sessizlik hep bu vakti kollar
sensizlik içime oturur
perdeye yansýmaz
yeni masallardaki taþ-çamur
palasýný sýyýrmýþ rüzgâr
savrulup daðýlýyor bulutlar
gökyüzüne bakarken
gözlerinle karþýlaþýrým birden
o an hatýrladýðým bir aný
yüreðime batan bir hançer olur
hayatým cehennemden beter olur
akýttýðým gözyaþý ve ter olur
nitelikleri de unuturum
nicelikleri de
þu karþýmdaki ev, kimin evi?
gýcýrtýlý bir dýþ kapý
ve tütmeyen heyulâ gibi bir baca
kendi kendime konuþurum
sen yanýmdan ayrýlýnca.
sessizlik hep bu vakti kollar
sensizlik yüreðime oturur
hayâlin karþýmda dikilip durur
ne gözlerin gülümser
ne de dilin konuþur
e! derim elma kokar
e! derim esririm ben
seni bu konumlarda boyut boyut düþlerken
geceyi yarýlayan ay bir bulutla buluþur
e! derim eylem baþlar
e! derim ürker kuþlar
þu yýldýzýn adý ne,
þu dað nereye bakar?
biraz yorgun biraz tenha
daha çok münteha
ay buluttan sýyrýlýnca
balkondan bir kedi atlar
içimde tepiþir atlar
kendi kendime konuþurum
sen yanýmdan ayrýlýnca
sessizlik hep bu vakti kollar
sensizlik gözlerime oturur
bir çeþme aðýt akýtýr su yerine
yüzüme daðlarýn serinliði vurur
sensizlik bir býçak gibi saplanýnca
aðzým kurur,dilim tutulur
bir akrep gibidir sessizlik
zehirli iðnesini batýrýp durur
yýldýzlara derim ki,uyku vaktiniz geldi
sarhoþ kusmuklarýyla kirlenen þehre
acýnarak bakarým uzaklardan
yollar kilitlenmiþ suskunluða
bütün köprülerin ateþi düþük
her zaman gece vardiyasýnda çalýþýr
sabahý iple çekerim
kokunu uzaklardan alýnca
yoluna güller dökerim
býldýrcýn ýþýltýlý dualarýmý
senin için uçururum,seni beklerim
e! derim ezele ve ebed’e takýlýrým
e! derim edep ve edebiyata
dünyanýn yeniden yaratýldýðýný hissederim
sen konuþunca
sonuna kadar seni dinlerim
kendi kendime konuþurum
sen yanýmdan ayrýlýnca…
26.09.2009
Bahattin Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.