Baþýmý derde sokma, benden uzak dur!
Her tan aðartýsý seninle uyanamam.
Gökçül bir yalnýzlýðý kucaklamýþým,
Baþkasýyla bölüþmeye dayanamam;
Sen benim gözlerime uzaktan bak dur…
Sesin unuttuðum eski bir yaðmur,
Bir tüfek kayýþý gibi boynuma geçen...
Bense bütün tünelleri aklamýþým
Tekrarlar çýkmazýna girerken tren
Sen de bir düþ gülü gibi ap-ak dur…
Tekne deðiþse de hamur eski hamur,
Kar tanesi gibi iniyorum yitik bir gezegene,
Belki de yüreðimi hep sana adamýþým
Her gün, her hafta, her ay, her sene
Yalancý aynalara kurak dur…
Ballaþa ballaþa bir sevgi domurur
Dinç yüreklerinde sabah çalgýlarýnýn,
Karanlýk duvarýný ben böyle aþmýþým
Ezgisini dinleyi dinleyi bir bozkýrýn
Sen görkemli hayâlimde yaprak yaprak dur.
Bahar kokusuna uçan bir çift kumrudur
Ellerin, her zaman gözlerimin önünden geçer,
Gökçül bir coþkuyla kucaklamýþým
Her tan aðartýsý kapýmý taze bir hayat açar
Sen hep uzaktan bir ýþýk yak dur...
Bahaeddin KARAKOÇ (Kar Sesi – Ocak Yay. Ankara – 1983)
Seslendirme için Salih Keteci’ye teþekkürler....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.