Yollar

Kömürden,elmasa çýkar bu yollar sanmýþtým.
Yaktýlar vaktinden önce,
ben yanmadým,ýsýndým.
Kül olarak yaþanýr sen bilmezsin.
Tam olarak geçen gece
Senin beni çok aðlatan gözüne kaçtým.

Tüm çýkmaz sokaklarýmý çýkardým sana doðru.
Sen dediðim...
Hiç gelmeyen.

Bir pergel döndü durdu etrafýnda.
Ýki ucu hiç birleþmeden bir tam daireyi oluþturdu.
Hiç kalamadýk içinde.
Ben kendi hapishanemi çizdim,
En hýzlý haliyle.

Geceden,gündüze döner bu yollar sanmýþtým.
Yolun baþý neyse sonu oymuþ,anladým.
Þimdi içmde nereye götürsem benle gelen
Aðýrlanmayan kýrýlgan yalnýzlýðým...

Bana öyle düþmansýn ki
Uyku oluyorum,
Tutmuyorsun.

Tekilliðimden,bize çýkar bu yollar sanmýþtým.
Oysa sadece akþamüstleri kendi gölgeme bastým.
Sen bana "Hoþçakal" dedin,
Ben bundan beklemeyi anladým.

Karþýlýklý borçulularýz birbirmize.
Sen bana bir ömür.
Ben sana bir þiir.
Ýkisi bedel birbirine.
Su sýzýsý,çivi pasý...
Kapanýrken zaman aralýðý
Ödedim onu faizleriyle.
Kaç ömür biçmiþim sana böyle?

Ortaklaþa kader kemiricileriyiz.
Yol ortak,söz ortak.
Tek fark:
sen kabulleniyorsun,
Susarak.
Sosyal Medyada Paylaşın: