Pencere Kenarı Kalabalığı

Gün çekilirken daðýn eteklerinden,
Mahrem düþmesin diye dillere,
Gece basýyor, günü, daðýn tepesinde.

Ben yer yüzünde yürüdükçe,
Omuzlarý acýyor üstünden geçtiðim asfaltlarýn.
Ve yapýþýp süt vermeyen göðüslerine yaþamýn,
Tutunmaya çalýþýyorum süt diþlerimle , pembeliðine hayatýn.

Gökyüzünde bir delik var, gece vakti.
Dilleri türkü söyleyen yýldýzlar var
esmer koynunda .

Göðün yýrtýk bir yeri var,
Iþýk sýzdýrýyor içinden doðru.
Ýçim pürsabýr nuru.
Yansýyor pencereme
Ay üstünde hayali adam oyuðu.

Ellerimi cebimin boþluðunda kaybediyorum.
Selam vermeden uyanmak kendine,
Kendine yabancýlaþtýðýn bir yerde.
Aynalarýn býkýyor tek kiþi yansýtmaktan.

Konuyor bir kanarya narinliðinde
Bir serçe, pencereme.
Ya uçmak istemeyiþinden,
ya uçmayý bilmeyiþinden
Kalýyor mermerinde evimin kör gözlerinin.

Terk etmedi beni bu sabahta.
Açýp baktým perdelerimi.
Bakanlar ölü bir serçeyi bildi.
Ben bundan yitiriþimi yapayalnýzlýðýmý.

Sinem Sal
Sosyal Medyada Paylaşın: