suyun kıyameti

eski bir resmin soluk hikayesi gözlerim
dizlerimde hüzün
tenimde cehennem yaralarý
bayat aþkýn...








serin akþamlarýn Eylül esintisi batmýþken aklýma
masum gül gibi yýðýlýr parmaklarýma sensizlik
aðlarým umudun kovduðu günahlarda
zaman yalnýzlýðýmda gezinir
dalga dalga saçlarýyla






kýpýrdayan kelimeler sessizliði bozduðunda
eski bir hayal sarmalar bedenimi
anlatamam aþký gecenin denizinde
nefesim yokluða kirlenmiþ merhabadýr
tarlamda uykusuz ayaklar
ve çaresiz nimetler






hiçbir ðöðüse gizlenemezken ruhum
suyun kýyametinde aylak yolculuðum hep iklimsizliðe yön
siyah düþlere takýldýkça çocukluðum
üþür dudaklarýmda martýlarýn öpemediði acým
paslanýr yaðmurda duygular
ve masal bekleyen çiçekler



gözbebeklerime veda eden kaçýncý elin sürgünündeyim




kör karanlýðýn ýþýðýnda maviydi ölüme düþen yýkýmlar
geçmiþin sararan yapraklarýnda kanýyor tarihim
kýrýlan günlerde dilek tutsa avunduðum zaman
sevmelerim incelmez belki
susan her doðumda
















Sosyal Medyada Paylaşın: