ruha yenilgi aklýn nur’unda þeytanlýðým katýlaþtýkça damarlarýmda
yalnýzlýðýn ayazlarýnda aklým sevaplarý boðdu
nasýl anlatsam çýldýrdýkça bulutlar ayrýlýða
göç edildiðim yere küskün güneþler
çoðalýyorum sonsuza iþlenen aþkla depremlere
bilirim gece oturduðunda yüreðime
dað günahlarda ay doðrulur gözlerime
titreyen avuçlarda göz kýrpar düþlerin tortusu
vücudum kusarken pýhtý pýhtý kan intiharlarý kuþandý yollar
suretim yara gibi büyüdü zamanýn ensesinde
düþün ki ardýndan Aðustosunu býrakan rüzgar bile sustu
geciken kör ýþýklar yetmedi sevdayý anlatmaya
býrak sokulmalar eksin kalsýn tenimde ey ömrüm
acýnýn aðzý esnedikçe gündüzlerim dudaklarýnda sarkar
gündüzlerin sesi hoyrat
gündüzlerin sesi hüzün
terledikçe yýllar düþüyorum yorgun bir anka’nýn kanatlarýndan
vurulsun köpüren dalgalarýn fýrtýnasýna baþým ne olacak
gidiþlere aðardý kent
örtüldü kara perdeler baharýn üzerine
yalnýzlýðýn elleriyle kýyýlara çekildim
sular yoruldu gövdemi resmetmekten doruklara
bütün uçurumlar seyredince korkuya çalýnan anýlarým üþüdü
oy dedikçe türküler kýrýldý
ben iklimlerin koynunda kaybolan ateþ
sessizliðin kimsesiz cennetinde þükreden sabrým
bir anka’nýn yorgun kanatlarýnda öldüðümü
neden söylemediniz
hangi sabahlara deðiþerek demlendi kaderim
uykularýmda benimle uyuyanlar neredesiniz
sular ne zaman bozdu alýnyazýmý söyleyin feryadlar
eyvah unutulmuþ saatlerden beyaza kir düþtü
bir yara daha büyüdü uðultularla fakir güne
hani melekler siyah yollardan adýmý taþýyacaktý
buz kesildi beni bilmeyen aydýnlýk
buðulu camlarýn ardýnda býçaklandý duygularým ah
deli bir þiirin bükülüþü düþlerim
ki heceleri hep bana doðrulan
sus dilim alýp gitse durgunluðumu ahrete
þafaklara böyle yalpalanmayacak sýzým
bitecek yeni bir sonbahara
fani ömrüm