aynalarýn sarý bakmayan yüzüne gömsen an’larýmý
gün tutulur mu çocuklarýn avuçlarýnda
kent ki býçak yalnýzlýðýyla gülleri kurutur
sabah çýðlýklarýna düþleri diriltsem
derin uçurum olur ellerinde maviyle bakan sokaklar
taþlara vuran denizler yaralandýkça
lal olur ýsmarlanan mutluluklar
rüzgarýn soluðunda öksüzüm
tenimde yoksul sýrtlar
giderek mora çalan aklým
dudaklarýmda geceyi ýsýtýr
yaðmurlar boðdukça adreslerimi
maske taþýyan anýlardýr selamlarým
ayazlar da yüzünü kusar acýnýn
intiharlar giyinirim
durur ayýþýðýna yüreðim
dalgýn tarih sessizliðim
gözlerime silkelenen kalabalýkta kaç çeþit ölüm buldum
kimi görsem güneþi konuþmaz sözleri
dallarýnda hüzzam bir türkü
ayrlýðý yazar defterime
ruhum saklar mý
göçmen bir çiçeði alnýma