MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

İki kişiyiz biz...
(Se)

İki kişiyiz biz...


Her insan damarýna basýlan yalnýzlýðýn tiryakisidir

Býraktým acýný dilimden
Parkta oynayan bir çocuk gibi içime
Sýð denizlerin ayaklarýndan baþlayan yalnýzlýk gibi
Sýkýla sýkýla içime geçirdim bütün o dikenli telleri
Günler çabuk geçti ayrýlýk satýrlardan düþtü bir bir
Acele yaðan yaðmurun adýmlarýnda yorgun bir þehir
Gözlerimden süzülüyor toprak usulca artýk
Damarlarýmda yýlansý bir ihanet dolaþmakta
Eksiliyor zaman uzak bir gökkuþaðýndan
Hangi uçsuz bucaksýz özgürlük kanat çýrpýyor
Yüreðinde hýrçýn dalgalar gibi uzaklardan göðüs uçlarýma
Yýldýzlar düþüyor cýlýz kollarýnda sevgisi bitmek üzere
Ay yine sýrtýný dönmüþ gece ve gündüz sendeleyerek
Avuçlarýmda bir katil gülü koparmýþ
Sana koþuyor hayalleri suya bandýra bandýra
Uykusuz gecelerin yasaklýsý býraktýðýn o derin izler
Yine uykulara zarar ziyan etki etmekte…

Serildim acýlarýmý kurutan güneþin avuçlarýna
Uzak bir sen adý dilimde ve kayýp parçalarýn
Býrakýp gittiðin yanýmdan terk edip çýkasým var
Batarken adýn yüreðime batýrýr gibi seni göðsüme
Ve çekip bir ömürlük nefes gibi içime býrakýp gitmek
Unuttuðun resimlerden kopabilmek
Masalarýn ayaklarýna dolanmýþ kokunu izlemek
Pencere kenarlarýna yaðan yaðmur gibi dokunmak
Aynalarda býraktýðýn boþluklarda yüzüne sýðýnmak
Kahveleri bardaktaki dudak izinden içmek
Ansýzýn açmak kapýlarý sinirlendiðin gibi
O yalnýz yemek sofrasýna oturmak
Kýzmak geceleri uykusuz kalýp denizi izlemek
Susayan martýlarýn ayaklarýný gezdirdiði sularda
Yýkýlýp kalmak bir geminin en kýzgýn yanýna
Uzaklarý getirip götürebilmek gibi…

Hangi ömür aralýðýna bunca yükü sýðdýrýp
Gönül zindanýnda aðýr matemler baðladýðýn bir yanýn var ki
O anlarda o yanýndan çýkýp gidesim var
Öyle kayýp bir yýldýz gibi düþüp kýrýlasým
Yüzümü çeken güneþten kopup
Ayaklarýma sarýlan rüzgâra eðilmek var
Bir yamaçtan býrakýp gövdemi seni ezer gibi
Düþürür gibi çekip gitmek
Yüzümü aynalarda daðýtýp
Sabah güneþin eteðinden çeken kuþlar gibi
Bakýnýp gökyüzüne
Gezip yeniden avuçlarýna yaðmak var…
Bilmeden gecenin boyadýðý sokaklara atýlýyorum
Sahipsiz seslere sýðýnýp telefonlara bakmak gibi
Defterleri sýyýrýp en orta yerinden kaçmak
Uzatýp kollarýmý amaçsýzca söylenesim geliyor
Düþmek düþebildiðimi anlayana kadar baðýrmak
Kendimi taþlara vurup parça parça bölünmek istiyorum
Düþürmek seni bir meyhane masasýna oturup içer gibi
Dilimi dayayýp benden daha acýlý bir þiþeyi bitirmek
Kendimi sýðdýrabilmek bir mevsimi diken iplik gibi
Kapatýp iliklerimden gökyüzünü sana koþan kuþlara sýðýnmak
Ve bilmek istiyorum yalnýzlýðý sen gittiðinde nasýl kaldý yanýmda…

Serdim yeniden uzunca kekik kokan saçlarýný rüzgâra
Uzun gecelerde deniz aþýðý ezgilerin tellerine
Süslediðim gökyüzünü bir kýyýsý sana ait olan yalnýzlýkla
Ayýrdým içimden seni en vahim tek biletli yolcu
Býraktým yüzünü sürdüðün o ýþýk vuran caddelerde gezinmeyi
Ferman okunur þimdi ve yeniden ölümler okunur kulaðýma
Gündüz ve birde gece kurulur ölüm sehpalarý
Saçlarýndan örme ipi geçirirler incecik boðazýma
Ve kokun asýlý kalýr tenimde
Býrakýrým kollarýmý ve uçan kuþlar gibi çýkar gidersin…

Býrak artýk duvarlarý ýslatan kelimelere kýzmayý
Uçup giden yýllara dönüp sýrtýný
Uzunca bir semaya takýlýp kalmýþ gibi
Çektiðinde geceyi gökyüzüne ser bütün yýldýzlarý
Boþattýðýnda valizini kaybolan anýlarý hatýrlamýþ gibi
Aðlayýp suladýðýn toprak kokusundan çek bir yudum
Arasýna sýkýþýp kaldýðýn dört duvarýn avuçlarýnda
Ýzlerini resmettiðin acýlarý sök kanayan yanýndan
Çek kopar bütün kabuk baðlamýþ acýlarý
Uykusunda yüzen çocuklar gibi
Yumul gözyaþlarýna usulca
Deniz kokan þehir bir yanýndan koparýlýnca baðrýndan
Kayalýklara çarpan yanlarýný býrak usulca
Ve sýcak bir namlunun ucundan nefes alýr gibi
Çek kurþunu içine ansýzýn…

Yamaçlara dokunduðunda rüzgâr dalgalý bulutlarla
Hüzün yumak yumak olup ellerinde parça parça yuvarlanýnca
Dikilince tellere konan ayaklar bir bir sessizce
Uyan sus sesine kelimeleri düðümleyip
Kapatýnca yüzündeki gözleri renklere
Ateþe ve gezinen bütün o sevgilere
Düþünce üþüyen resimler
Yýkýlýnca o keyfine gezinen gemiler
Uçmaya baþladýðýnda ah o þarkýlarýn içinden
Duygular
Birer birer uçur kuþlarý batan güneþe…

Bitir bütün her þeyi
Býrak kendini yalnýzlýðýn avuçlarýndan
Üþüyen sokaklarýn giydiði yaðmurlu zeminlere
Aksýn kuruyan gözlerin yolu kapanmýþ nehirlere
Renkleri tutuþtur
Yansýn bütün duygular sesi çýksýn avaz avaz sirenlerin
Yaðmurda yürü saçlarýn ýslak ve ayaklarýný basa basa
Kaldýrým taþlarýný söker gibi çarpýp bir taþa yýkýl
Ve yavaþça iþleyen damlalarýn arasýndan sýyrýl
Býrak uçsun kuþlar gidemediðin göklere
Ve býrak bütün gemileri yalnýzlara kavuþsun sesler
Sende usulca býrak elindeki o boþ þiþeleri…

Ve
Artýk ikimizde
Boþ resimlerin açýk yanýyýz
Bitmemiþ satýrlarýn
Mektuplara akan yaný
Saðanaklarda çalan alarm seslerinin anlamý
Ýnceden yaðan yaðmurun
Islattýðý o karanlýk sokak arasý
Yanmayan bir sokak lambasý
Kollarý uzayan bir aðacýn dalý
Konan kuþlarýn o anlamlý mýrýltýsý
Yaralarý saran acýlarýn arta kalaný
O uçamayan istasyon kuþlarýyýz biz
Geçmeyen bir saatin iki kolu
Ve iki ayrý yarýsý…

//Se
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.