İTHÂL DENİZ DEMİRİ!

Koca deniz utancýndan ölüyor!
Deterjandan deniz dibi kuruyor!
Trol, atýk, kaya, toprak vuruyor!
Kýyýsýnda ithâl balýk yeniyor!...

Duymadýn mý, eden; kendi bulurmuþ?
Canlý, cana destek olup yürürmüþ?
Tam vaktinde istihsâli verirmiþ,
Ne yazýk oy! Buzlu balýk yeniyor!...

Tut kendini! Kendine gel denizci,
Cebe bakma! Nesline bak nehirci,
Suyu dinle, su hayâta devirci!
Serden kaldýr, ince aðý; kýrýyor!
Deniz bitti, yaban balýk yeniyor!...

Vurma! Yeter, deniz de tarla gibi,
Þenlet O’nu, bað gibi besle; dibi,
Taban otsu; yeþersin, cânýn gibi,
Gün açmadan, gül açýlmaz nâr gibi…
Kadir gönlü; ithâl, benim demiyor,
Önüm deniz; ithâl balýk yeniyor!

Kadir Yeter. TRABZON.


Sosyal Medyada Paylaşın: