Ben senin aynada yansýyan yüzünü sevdim
birlikte uzak diyarlara yelken açacaktýk
gittiðimiz þehirlerde seninle benim
fotoðraf karesinde birbirimize sarýlmýþ
resimlerimiz olacaktý
yaþlandýðýmýzda gülümseyerek
hatýrlayacaktýk.
Yaramaz çocuklar gibisin derdin
Bostancý sahilde uçurtma uçurmak
oltamla Eminönü’nde balýk tutmak
yaðmur damlalarýnda ýslanmak
elimde simit caddelerde koþuþturmak
kýpýr kýpýr yerimde duramazdým.
Düþler kurardým sana anlatýrdým
sende dinler hiç konuþmazdýn
sadece baþýný sallayarak gülümserdin
anlayamazdým…
bir limana baðlanamayacak kadar asi olduðunu
zamaný geldiðinde fillerin sessizliðinde
çekip gidebileceðini
senin için aþk kelebeðin ömrü kadardý
benim için aþk kainatýn kendisiydi
bu denli sarsýlacaðým aklýmýn ucuna
gelmezdi.
Duruldum biliyor musun?
Þimdi sensizlikte sýzlayan yaralarýmý sarmak
ayakta durmak için çaba harcýyorum
Hiç bitmeyecek sandýðým sevgimden geriye
anýlarla aynada yansýyan yüzün kaldý.
Ümmühan YILDIZ.