*Bülbül-i Þeyda
Kendi söyler, kendi dinler, bizim baðýn bülbülü
Tüm çektiði tatlý dili, baþa belâ olsa da...
Gül dalýnda inler durur, göremez gonca gülü!
Bâki kalan bu kubbede, ondan kalan hoþ sedâ...
Ateþ düþmüþ gülistana, kanýyor kýzýl güller.
Yanan bu aþk ateþinden, kavruluyor bülbüller.
Bu solan bahçede ses yok, lal olmuþ tatlý diller
Hani nerde gonca güller, nerde bülbül-i þeyda?
Isparta/Gülbahçesi-2009
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.