*Tele Kulak
Sakýn telefon açma, zarf bekle ulaðýndan!
Zaten halk cihazlarý, tuzluk diyerek aldý (!)
Bir korku var millette þu, yerin kulaðýndan!
Meraklý istihbarat, hep dinlemeye daldý...
Hiç konuþmayacaðýz, hem de biz hep bizleyken!
Bir de çift dil isterler, biri bile fazlayken...
Hayvanlar koklaþarak, insanlarsa sözleyken
Gel gör insanlara da, yalnýz koklaþmak kaldý...
Hani ya, her bireyin mahremiyeti vardý?
Neden baþtakileri, bu kadar merak sardý?
Mademki kursaðýnýz, böylesine dapdardý!
Bu iþi size biri, posta ile mi saldý?
Korkmayýn insanlardan, yukarda Allah varken!
Þimdi iyi mi oldu, gülen yüzler duvarken?
Bir kaç tatlý söz bile, bin belâyý savarken
Ahraz oldu gönüller, meydanlar fitne doldu...
Ya, istihbarat vurdu, kalmadý dilde sözlük.
Ya, attýlar içeri, yokuþ oldu her düzlük!
Ya, istasyon çekmedi, cihazlar oldu tuzluk.
Kullanýrken bir kâbus, taþýrken ince beldi...
Bülbüle tatlý dili, belâ dedirecekler.
Konuþan insanlara, hep dut yedirecekler.
Bu gidiþle billâhi, halký sövdürecekler!
Sanki milletin dili, anadan doðma laldi...
Ya, konuþan Türkiye? Bak, onu susturdular!
Bir iki lâf edene, bin kontur kusturdular...
Baþa gelenler bizi, öyle bir pusturdular
Tele kulak çýkalý, hâlimiz pür-melâldi...
Antalya-2011/04
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.