MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Sevgi her zaman var...
(Se)

Sevgi her zaman var...


Gözyaþlarým býraktý aðlamayý gidenler kurak
Ayrýlýðýn üstüne basan gecelerde dilsizim
Çok yorgun ve kifayetsiz hecelerde hüzün
Ve birazdan çökecek çocuk yüzlü yüzün
O ayak izlerinin ardýndaki sýcaklýðýn avcuna
Çiçekler sarý aðaçlar kuru ve öksüz rüzgar
Resimlerde gölgene vuran bir güneþ
Ve bulutlardan sarkan birkaç kuþ gibi
Sararmýþ yapraklar gibi sanki
Sende gideceksin hiç olmamýþ gibi…

Pencerelere sýrtýný yasladýðýnda güneþ
Bulutlar düþecek avuçlarýna ansýzýn
Hayal bahçelerinde koþar gibi düþlerin
Gözlerinin içindeki yoldan sürünüp
Umutlara serdiðin gülüþünden vereceksin
Eksik yanlarýna çizdiðin acýlarýn izinden
Bulutlar gibi serpilip avuçlara ansýzýn
Hasret bir denizin özlemi gibi
Her akþam odanýn duvarýna sýrtýný dayayýp
Hasret iplerinden kuklalar oynatacak…

Nefes nefese koþmuþ gibi oturup sandalyeye
Masanýn diðer ucuna eriþmek için hayaller kurarken
Unuttuðun ceplerindeki renkli hayalleri arayacaksýn
Resimlerin gözlerinden süzülen yaþlara aldýrmadan
Cam bardaklardaki dudak izlerinde kaybolup
Parmak izlerine dokunarak avutacaksýn sabaha kendini
Kokular sarmaya baþlarken aniden bedenini
Saçlarýný yolarak öreceksin tenindeki boþluðu
Unuttuðun hisleri biriktirip yastýðýnýn boþ yanýna
Hayallerinin içine sýkýþtýrýp bütün uykusuz geceleri
Salacaksýn rüzgârýn aðzýnda sakin bir denize…

Sabahlar martýlarýn aðzýnda konakladýðýnda
Sesleri pencereleri týrmalarken aniden
Hangi tek gözlü sabahýn içerlediði zamana akacaksýn
Rüzgâr özlediðin yönden esercesine doldurduðunda gözlerini
Býrakýrken gemileri ansýzýn diþlerinden
Sarýlýp dalgalarýn koynundaki o çýlgýn çaresizliðine
Vurup duvarlara öleceksin belki de öldüreceksin içindekileri…

Unutacaksýn belki saatin tik taklarý arttýðýnda
Unuttuðunda yaþadýklarýný anýmsamaktan korkarak
Biraz sokulup uzunca seyre daldýðýn yüksekliðin koynuna
Býrakacaksýn özgür kuþlar gibi kanatsýz yere deðmek için alnýný
Yada yavaþça sarýlýp uykusuz akþamlarýn salýncaðýna
Yüzünde býraktýðýn izlerin lekelerine sarýlýp
Zaman kumlarýnýn üzerine basa basa yürüyeceksin gün batýmýna
Olmadýðý kadar sakin denizin avuçlarýndan tutup
Gideceksin bilmediðin þehirlerin kýyýlarýna…

Biraz yalnýzlýk ve yýkýlacak duvarlara sarýlýp
Renkleri karýþtýrarak çizdiðin anlarda
Sýyrýlýp gündüz yüzünün kýyýsýndan
Gün yüzüne çýktýðýnda gece darmadaðýn heyecanlarýn arasýndan
Göðsüne bastýrdýðýnda uyan diyerek bir el
Dudaklarýnda sabýrsýz bir öfke tutuþtuðunda
Hançer gibi batýp çýkan bir ucu keskin yaralar
Gelip gelip durduðunda ansýzýn gözlerinde
Hangi yanýndan kalkacak güç bulacaksýn içinde
Ne yana dönsen o yana kayacak acýlarýn bilmeden
Batacaksýn güneþin battýðý gibi sende doðmayý unuttuðun yerde…

Ve birde sonrasý her adýmýn býraktýðý iz
Kesilir yaðmurlar ardýndan ve býraktýðýn kirpiklerin
Koþar gidersin ayaklanmýþ bozulmuþtur artýk kaldýrýmlar
Vura vura izin kalmýþ içerlemiþ tüm duvarlar
Ýçin içime geçmiþ aralýksýz seninle yalnýzým
Akþam sefalarý býraktýðýn yalnýzlýkla sarhoþ
Ýskelelerde çýldýran balýklarýn intiharý
Boþ býraktýðýn caddelerin ýþýksýz mat teni
Üþür ateþ mumun saçlarýnda gölgesi yalnýz diye
Silinip giden camlarýn yüzündeki anlamsýz heyecan gibi
Kesilir aðaçlar gövdelerinden bilinmedik bir sebepten
Çözülür sabahýn düðümü kopan ipler gibi
Yalnýz kemikler baðlanmýþ oltalara ruhunu arar durur sanki
Anlaþýlmaz bir bulmacadýr o ansýzýn nefessiz yaþamak
Aðýrlaþýr günlerin izinden sürüklenen hayat
Ve rüzgar asileþir ip biter kopar uçurtmalar fýrtýnalar
Nasýl þiirleþir insan
Þiir biter söz biter ve ölülerin izi kalýr geriye…

Gün olur çýkarsýn
Güneþin doðduðu yöne koþarak
Senin için dizilmiþ daðlara sýrtýný yaslayýp
Susuz nehirlerde can çekiþmiþ balýklar gibi
Nefesinde yangýn kokusu bir özlem
Ve aþk ateþinden izler kalmýþ gibi bedeninde
Býrakýp giden sendin diyerek adýn geçmiþ mektuplara
Ve sonra kýrýlýr saatler
Yönü kayýp iki ayak gibi sendelersin düzlükte
Kayýp atlarýn özgürlüðünde bir tutam asilik
Sanki yüzünden akan
Yalnýzlýk olur bir kum saati
Ve
Her aný içine dolar
Sensiz ve sadece
Birikir gider insan açýlan yaralardan
Bir alýn yazýsýndan sýrata uzanýr gibi
Bir gök kubbenin altýnda yarý ölü ve saðanak gözlerinle…

Senden ben kalýrým
Gittiðin geceden bu yanýma
Gece ýþýklarýn altýndaki sýðýnak kelebek kanatlarýna
Uyuyan þehirler besler düþlerimi
Sokak aralarýnda kaldýrýmlar koþarým
Deniz kenarý kayalýklara döner yüzüm
Esen rüzgârýn kanatlarýnda kuþlar serin bir ses getirir
Gece biter söyleyeceklerim denize karýþýr
Yüzün düþer gölgeme
Bir gül kopar dalýndan aðlayan yapraklarýyla
Kanatlarý kýrýk hýrçýn bir kâðýt parçasý gibi
Karýþýr giderim cam kýrýklarý arasýndaki o kanayan acýlara…

Dibimde gece çalýnmýþ bir derin kuyu saklanýr
Yuvarlanýr giderim bir yaprak gibi rüzgârýn avuçlarýndan
Tir tir sallanan sözcükler gözlerimde büyürken
Göðsüm açýlmýþ bir gemi gibi denizin ortasýna serilir
Ölü sokaklarýn içindeki bir ayyaþ gibi sýðmaya çalýþýrým
Sahilin izin verdiði derece kýyýna ve sana...

Yanarým gözlerinin söndüremediði ateþlerde
Küllerimi öpen denizlerin yüzünde sahte bir yolculuk
Açýlmaz sevilene söylenmiþ sözcükler
Tutulan oruç gibi bozulmaya meyillidir kalpler
Tutan sadýktýr sevgisine her daim
Uzak kalmakla bozulmaz sevgiler…

//Se
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.