Ne siyah perçeminden tutup, Ne sarýlýp bitli yakana, Ben sana gel demedim ki Gel demedim ki asla. Neredende düþtün peþime, Göz görmez ki envarýný Cisminin bin gölgesinde, Bulan var mý esrarýný? Öyle salýnma, Gel ve çek git! Davetsiz bir sancý senin geliþin, Firarlara gebe! Hüznü ruhuma resmediþin. Dinlesene beni; Ben sana hiç gel demedin ki... Gelip de es demedim ki.
Al iþte açýk, Yerle bir oldu cam çerçeve. Es ve çek git! Býrak beni yapayalnýz. Býrak; ben bende kalayým gülüm, Býrak;solan gamzeme düþsün ölüm. Parmak uçlarýna basarak geç kapýmdan, Zemheriye söz vermesin ayaz. Yada sis misali düþ yakamdan... Sen bakma kan lekesi kir deðil, Sen bakma üþüyen ölüm deðil. Firak deðil,zeval deðil,can deðil. Þimdi söyle!!! Hasretin tohumunu eken kimdi, Kimdi derimi parça parça biçen, Kimdi her gece kanýmý altýn kadehte içen. Ey hüznün rüzgarý, Ben sana gel demedim ki... Gelip de es demedim ki.
Aðýr ve ürkek, Bir biri ardýna düþtü nefes. Baþkasý deðil gülüm; Bir senin aþkýn yüreðimde serbest. Feryada çalmýþ, bir of býraktým sana. Yanmaya namzet bir can! Alyuvarý firar etmiþ bir kan! Oysa ne gerek vardý be, Böyle davetsiz, böyle ulu orta. Küfrünü duyma sen saçaklarýmýn, Aldýrma acýsýna bakýþlarýmýn. Sen hüznün rüzgarý, Ben sana hiç gel demedim ki. Gelip de es demedim ki.
Sýrlar dünyasýnýn kayýp düþüydüm. Arsýz bir sevdanýn umarsýz gülüþüydüm. Kaç demin son düðümü, Bu hüznüme baðlanan. Estikçe es bakalým, Çýkar seni de durduran. Geçmiþ bir zamandý. Haramilerden kaçýrmýþtým hicraný, Ve bir kemancýdan satýn almýþtým on paraya hüzzamý. Çalýnan baharlarýn güz dönümü vakti mi? Yelkovaný kayýp anýn o en son saati mi? Sen hüznün rüzgarý, Ben sana hiç gel demedim ki. O yelkovansýz zamanlarda. Gelip de es demedim ki.
Artýk vakit tamam, desem de ne deðiþir? Her yaðmur bin rüzgara ruhumu devþirir. Bu son günüm anla, Artýk hiçbir þey o þey deðil Ve yazdýðým bu þey,bir þiir deðil. Son sözüm, ilk sözüm unutma sakýn, Artýk her zerrende asýlmak yakýn. Sen hüznün rüzgarý, Ben sana hiç gel demedim ki. Gelip de es demedim ki.
Týrnaklarýmla kazýdým boþluða hep adýný, Kaç yetimin sýrtýna yükledim sancýný, Sesim çýkmaz gülüm, sukûtun adýydý aþk Þimdi her nazarýn celbinde hasretin karanlýk, Tadý deðdi kursaðýma,miras kaldý ayrýlýk. Al yanan baðrým üryanýn kuþaðýndan kurtuldu, Adý rüzgar olan her þeyin sendin umudu. Þimdi hayýflanma sus adýný hýþmýn haykýrsýn, Bana da sadece; Ben sana hiç gel demedim ki. Gelip de es demedim ki Demek kalsýn...
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.