Ýþte bu yazdýklarým, Karanlýðýn tam ortasýnda, Gölgesi bir sývaya rehin verilmiþ. Aðýr ve suskun zamana inat, Baþý iki el arasýna gizlenmiþ. Ve bir mum aydýnlýðýnda, Mahzun haline hýçkýrarak aðlayan, Ve yalnýzlýðýn lal olmuþ girdabýnda, Düþünceye verem yaþayan, Ve efsunlu bir cigara efkarýnda, Rüzgardan yol soran bir adamýn,kimliksiz hikayesidir. Ve sadece içindeki sesle dertleþen bir halin, hazin mukaddimesidir. Ve mutlaka herkesin yüreðinde böyle bir adam gizlidir.
-Mukaddime-
Yaðsýz kalmýþ gýcýrtýlý bir kapýnýn üstüne, Boyun bükerken gül tokmak. Islanmýþ ayaklarýna aldýrmadan bekleyen bir adamýn dilinde, Hep ayný mýsra “Ýnadýna Yaþamak”! Aldýrmadan omuzlarýna çöken birkaç yýldýz huzmesine Sað yanaðýnda soðuða teslim tuzlu bir yaþ kümesine. Sayarken yitik ve çaresiz buhranlarýn sayýsýný. Ve bir teselli ararken ve sararken bu aþkýn acýsýný Hele nasýrlaþmýþ elini uzatýrken, kapýndaki gül tokmaða Ha bu arada selam verdin mi diye sorarsa bir ses, Ayþegül’e, hani bizim þu doktora. Sonra göz kýrpýp bahçedeki asmaya Ve kýrýlmadan soðuk vurmuþ goncaya, Hani titreyerek, içindeki ürperen ben’le, Ve ayazda kararmýþ bir tenle, Acýný sezdirmeden kapýdaki ite. Haydi yüzüne bir buse koyda gel. Merak etme; Biliyorsun terliðin ayný yerde, Ayný yerde hüznüne bulaþmýþ zamansýz korkularýn. Ayný yerde hasretine celp olmuþ anýlarýn. Varmadan terhisine Azrail’in, Ve yakmadan ýþýklarýný kabrin Hele gel þöyle,gir içeri. Isýnsýn gamzene puþt olmuþ zemheri. Yakma iþte bir cigara, bak öksürüyorsun! Aðlama desem dinlemezsin ki Al iþte aðlýyorsun. Aðla bakalým,aðla! Alýþtýk nasýl olsa. Ama ne olur göz yaþýn düþmesin çorbamýza, Ve hüznün doðranmasýn lokmamýza. Bilmez misin ki akrebi derin uykudadýr hüzünbaz saatlerin. Bakma öyle ne olur,bak yine dolu dolu oldu gözlerin. Ve boðazýmýza dizildi kesik, kesik sözlerin.
-Hüzünbaz-
Karnýn doydu mu Engin? Ýçer misin bir çorba daha? Biliyorum limonsuzdu bu gün salata, Sirkeyi de unutmuþsun. Makarnayý salçalý severdin sen, Bu gün ne hikmetse keççap koymuþsun. Kusura bakma güldüm biraz. Ah be koca bebek; Biliyorum sen zaten sevmezsin çok yemek yemeði. Sonra tatlý üstüne su içmeyi... Biliyorum senin emziðine hüzün çalmýþtý anan. Ve dað gibi bir devdi arkanda baban. Gel haydi gel düþünüp durma hemen. Daha dalýnda solmadý be yasemen. Gel...Çayýmýz demlene dursun, Suyunu çoktan koydum demliðin, Mendilini unutma içinde seninle konuþan benliðin. Neyse...Haydi kalk gidelim, Düþelim hicrana müptela anýlar girdabýna. Ve demir atalým hüzünbaz saatlerin rýhtýmýna. Bir cigara yakalým mý þimdi ne dersin ? Sonra konuþalým mý ordan burdan. Dem vuralým mý siyasetten, Ya da o sevdiðin dizideki nefret kokan karakterden. Bu gün boþ ver deyip geçelim mi ? “Ulan biz mi kurtaracaðýz bu memleketi.” Þaka, þaka... Bakma hemen gözlerini kanatýp da bana. Seni böyle görmek cehennem demek anla. Neyse...Haydi kalk... Kalk Engin! Dökülmesin hemen gözyaþýn lokmamýza. Kalk gülüm,kalk dev adam kalk be.... Kalk...! Allah kahretsin iþte be...! Yakýþmaz ela gözlerinde kan! Ha bu arada yem verdin mi akvaryumdaki umudun balýðýna. Baktýn mý bu gün gözlerin dalarak suyun oynaþmasýna. Yine anýlar dizildi deðil mi kirpiðinden asude tespihine. “Off” Haydi buyur... Bir selam yolla; þimdi tam sýradýr sevdiðine. -Derde Dalýþ-
Hatýrladýn mý? Kanadý kýrýk deðildi eskiden turnalarýn. Þarkýlar hiç bu kadar vurmazdý insana. Allah ve sen ve tevekkülün, Ýþte buydu yürekte korlaþmayan külün. Hatýrladýn mý? Hüzne berdel verilmiyordu yakamozlar. Ve hiç keman sesinde aranmýyordu anýlar. Dalýp, dalýp gitmeler yoktu bir yaðmur tanesinin ardýndan. Ve bizim eve hiç yol çýkmazdý cebeci istasyonundan. Eskiden Kemal Sunal dünyanýn en komik adamýydý senin için. Senin için bir baþkaydý Neþet Ertaþ’ýn vurdukça vuran türküleri Nazlý bir gelinlik giyerdi her kýþ daðlarýn, Duvaðýný ter basardý bir ceylan soluðunda. Eskiden bacalardan duman tüterdi,çarpýk varoþ evlerinin Sobalarýnda umut yakardý anneler. Belki de bunun için verem olurdu kundaðýnda bebeler. Veremi yanandan deðil de korkudan, yokluktandý. Hatýrladýn mý? Nefessiz kalýrdý menekþeler,unuturdu fotosentez zamanlarýný, Ve göz yaþlarýn söndürürdü bir mumun ýþýktan yarýnlarýný. Hatýrladým da pencerenden ilk gamzene düþerdi yakamozlar, Ve yýkýlan dünyanýn seyrinde yüreðine saplanýrdý molozlar. Hýrçýn bir kuðu kuþu ölürdü, kefeni derisinden ak. Þimdi tam sýrasý be koca bebek haydi bir cigara yak. Duman ver yalnýzlýðýn ciðerine,aðýr ve suskun. Avuçlarýndan sesi gidene kadar aðla, bu kabuslu yokluðun. Hatýrladým da kimsen yoktu içindeki benden baþka, Giz eklerken bile ben vardýn aþikar sýrra. Baþýný daya desem göðsüme,göðüs senin, ben seninim, Susma gayri ne olur,hayat senin ,can seninim. Bak çayýn bitmiþ,baþ eðmiþ ince belli bardaðýn, Doldur dumaný tütsün þu bir bardaklýk saltanatýn.
-Hulasa-
Zaman geçmez inadýna Monna Rozanýn, Zambaklar açmaz en ýssýz yerlerde. Sarý saçlarý kesilmiþtir dibinden Mihriban’ýn Ve ne yazýk ki ayrýlýktan zor bellenmiþtir ölümler. Sonra bir duman alýr saçlarýnýn yelini, Kýrýlýr kalemi Cemal Safi’nin. Gri bir is kalýr kursaðýnda lokmanýn. Ve bir can düþer,gömleðine korkmanýn. Þimdi sarýp kollarýný göðüs kafesinin paraleline, Ve eðip baþýný sað omuzundaki meleðin dizine. Bir ayrýlýk türküsü daha söylemenin vaktidir. Sen sus istersen bu gün ben söyleyim o türküyü, Ve bitirelim türkünün ardýndan bu öyküyü. “Fikrimden geceler yatabilmirem, Bu fikri baþýmdan atabilmirem Neyleyim ki sene çatabilmirem Ayrýlýk ayrýlýk aman ayrýlýk Her bir dertten ala yaman ayrýlýk” Engin,ey yaþadýðým hayatýn sahipçesi, Ve otuz bir yýllýk masumiyetin tarihçesi. Dur zamaný deðil þimdi; Düþmesin gözkapaðýn ela renkli mâbede. Kapanmasýn kara bir bulut gibi sessizce. Daha kaç kez dokunulacak bir gül tokmak, Ve her gece ýslatýlacak bir yanak var. Þimdi deðil,þimdi deðil býrakýp gitmek beni yüreðinin bir yerinde. Konuþsana... Ýki kelime etsene,sigarandan bir soluk daha çeksene. Hayýr...Hayýr engin þimdi deðil, Þimdi deðil,þimdi ölme!
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.