TEK KİŞİLİK
/yoksulluk kadar koyar yoksunluk
aðacýný yitiren ormanda ecel korkusu korkuluk/
hüzünlü bakýþlarýnýn ardýnda görülmeyeni
içinden aþk geçen
zamanýn yaðmaladýðý
geçkin bir güzelliðin izi
bir leke/ soluk
uzak gölgede
bir noktaya ulaþma çabasýnda
harmanlarken günü geceyle
týrpan, ince cýlýz bedeni
toplanamýyor savrulmaktan
katre katre çoðalan ateþten
demli bir acý süzülür içre
tükenmez yokuþlarýn iniþlerinde
dingin bulacaðýný sandýðý denizin
öteki yüzü devrilir önüne
sýzý tek kiþilik
kimse bilmez nicedir diye!...
bir vedadan çoðalýr ayrýlýk hikâyesi
baþlarken uzar, sonra kaybolur gölgeleri
içinde çaresizce çýrpýnýr bir kuþ
çýkýlmamýþ bir yol daha kaldý mý ki?
þifa niyetine
tek kiþilik aðlar her kiþi…
Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.