VE ŞİMDİ EYLÜL

Eylül
Duvaðý kanlý bir gelindir þimdi
Yazgýsý analarýn gözyaþýnda meçhul bir hayat
Fýrtýnasýný sýrtlayýp öfkeye yürüyen bir daðýn söz vermiþliði ölüme
Gidip de dönmeyen bir gurbetin baþýnda
Selvi yeþili yellerin estiði gün batýmlarý.

Gözlerinde tunç rengi bir özlemle hep
Þiir’i tutsak dokunuþlarý öksüz
Tellerinde aðýtsý yalnýzlýklarýn biriktiði
Türküsü yaðmalanmýþ bu saz
Voltasýnda þafaklarýn gezindiði bu direnç
Bedrettin’e benzemiyor mu biraz.

Sorgulara yürekleriyle yanýt arayanlarýn
Güneþi kýrgýn fidanlýðýdýr þimdi bu hayat
Tavýna gelmiþ bir demirin yalýnayak suyunu aramasý
Çýðlýðý ak güvercinli uçurumlarýn kanayan yarasý
Susmadý o tarih, susmayacak
Sabri Ferhad’sa Þirin’dir sevdasý.


Mor damarlarý hüzünle nakýþlanmýþ bu firari rüzgâr
Hain bir namluya inat hayatý savunuyor hâlâ
Ve þimdi Eylül, mezarý kayýp yalnýzýðým benim
Gökyüzünden ödünç alýnmýþ bir maviye son bakýþým
Sofrasýnda ter ve gözyaþý olan bu harman yeri
Dönüþü ertelenmiþ bir yoldaki son seferim...

Latif Köybaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: